Word nu Vage Kennis voor onbeperkte toegang. Of registreer je als gast. Log hier in als je al Vage Kennis bent.
Veel kinderen kampen met een Starting-life crisis
Overvloed aan keuzes leidt tot veel angst en onzekerheid
Uw reactie telt. Juist nu.
Mandy blij dat ze eindelijk een keertje zonder kinderen met vriendinnen kan kletsen over haar kinderen
Nederlandse regering stuurt straaljageronderdelen naar Israël: ‘Zonder F-35 is verdediging tegen Gazaanse kinderen heel moeilijk’
Dit is de leeftijd waarop je het beste je bek kan houden over dat iemand nog geen kinderen heeft
Ik zal dan maar uit de poppekast komen maar ik zit nog met een achterstallige rekening van 15.000 die ik overgehouden heb aan mijn BLSS moment. BeginningLive Stress Syndrome was voor mij echt heel erg moeilijk. Elke week zat ik met mijn handen in Playdo en bouwde met mijn Lego aan mijn spanningen. Nu zit ik met de rekening.. maar goed, het heeft wel geholpen – nu weet ik teminste waarvoor ik leef..
Ik ga Guusje vertellen, dat ie zich nergens druk over hoeft te maken; dat zijn ouders het allemaal voor hem op gaan lossen; dat ie voorlopig één dag in de week extra thuis mag blijven; en lekker buiten mag gaan spelen. Met of zonder vriendjes, en dat ook daar zijn ouders hem bij zullen helpen.
Niks geen crisis! Niks geen angst (soms wel een beetje dat is alleen maar goed ; waarschuwend voor gevaar), niks geen keuzes (die komen later wel, nu voor zijn ouders), niks geen onzekerheid (zijn ouders bieden hem alleen maar zekerheid; ze zijn er altijd voor hem – zeker op 4-jarige leeftijd!). Rond een jaartje of 14-16 mag dat dan allemaal wat minder.
Welk een scherpe blik, samarkand! Het moet gezegd: ik heb welliswaar kinderen, doch loop zó fraai in de pas, dat het net is, of de rest der menschheid dan weer uit de pas loopt. Je zou kunnen stellen, dat ik de enige ben, die goed in de pas loopt.
Wie smalend doet over de druk die we op onze kinderen leggen, heeft waarschijnlijk zelf geen kinderen of loopt goe mee in de maatschappelijke pas. We leggen ongelooflijk veel druk op ons kindertjes, en we krijgen volop de rekeningen gepresenteerd!!!
Hoe zo, alleen bij kinderen, adolescenten, veertigers en ouderen…? Niets mee gekregen zeker, van de after-life-crisis? Uit onderzoek is gebleken, dat een groeiend aantal overledenen spijt heeft van de wijze van uitvaart-beleving. Velen komen in een staat van passiviteit. Laten alles maar verslonzen, terwijl zij bij leven zeer punctueel geweest waren.
Naar mijn -overigens in het geheel niet bescheiden- mening, dient er minstens weke-lijks een psycho-analiticus, alsmede gedrags-therapeut per begraafplaats en crematorium aan het werk te gaan. Voor de doden niets dan goeds!
Het begon allemaal met bij Snieklaas op schoot zitten, snif…
Alcohol helpt…
Mee eens Rodehond. Dit is toch wel de allergrootste onzin die ik deze week op het internet lees.
Ik bedoel komop: sociale druk op het level van een 4 jarig jongetje dus moet hij 4 keer per maand met de psycholoog erover praten. Zodat deze psycholoog het knulletje een complex kan aanpraten zodat hij echt in de knoop komt met zichzelf. Dit is echt fout.
Is deze kwaal alleen voor Hollandse kinderen?
Mooi zo, dan kunnen we in de rest van Nederland gewoon doorgaan met leven.
(Wat een watjes, die Hollanders!)
Leuk openingsartikel!
Laten we er een overkoepelende term voor kiezen: een ‘life-crisis’. Kortweg ‘life’ genoemd. In goed Hollandsch: ‘leven’.
Iedereen mee eens? Ik hoop het, anders beland ik vast in een crisis.