Het moet vreselijk zijn: alzheimer krijgen als je in de twintig bent. Deze twee jongens in de sportschool maken er het beste van. Zij herinneren elkaar er tijdens het sporten aan wat ze moeten doen en hoeveel herhalingen ze nog moeten.
“Push!” schreeuwt de ene jongen tegen zijn vriend, die duidelijk vergeten was dat hij de stang naar boven moest duwen. “Kom op, nog drie!” roept zijn vriend, wat erop wijst dat de jongen niet eens meer in staat is tot tien te tellen. Ontzettend triest.
Even later zijn de rollen omgekeerd. Een geluk bij een ongeluk: blijkbaar functioneren hun hersenen nog wel goed als de ander de oefening doet. Het blijft een onberekenbare ziekte.
Kijk wat inentingen doen. Naast autisme ook alzheimer. Zo treurig dit… Ik zie het overal.
Dit bericht kende ik al.
Voor satire zijn straks enkel apolitieke doelen nog geschikt.
The New York Times is al gestopt met cartoons. Aanleiding: antisemitisme.
https://www.theguardian.com/commentisfree/2019/jun/16/new-york-times-cartoon-ban-leads-to-a-world-where-we-say-nothing-at-all
kar toens gewon haram
kufar tekenars gewon slachten
ala akbar ! !
Pus?
Dan zou ik toch naar de dokter gaan.
Hoort feitelijke waarheden vergeten ook bij dementie?
Zo ja, dan zijn ik en mijn grote Amerikaanse vriend Donald (ik mag zijn voornaam gebruiken) waarschijnlijk Alzheimer-patiënten.
Het is trouwens een bekend feit dat Donald een enorm goede golfer is.
Hij wint altijd!
Nu we het toch over sport hebben.
Mens sana in corpore sano!
Het is bekend dat Alzheimerpatiënten de weg naar huis niet meer weten te vinden. Gelukkig weet de een het adres van de andere. Maar er is een waarachtig probleem: Als de een de ander naar huis brengt, hoe komt de een dan zelf thuis.
Ik weet het
Lachen. 🙂 🙂
Huilen!