Hoe is het om 15 jaar de wereld rond te reizen voor één artikel?

Hoe is het om 15 jaar op kosten van een uitgever de wereld rond te reizen, alleen maar toffe dingen te doen, en daar vervolgens één artikel over te schrijven? Ik besloot het uit te zoeken.

Om te beginnen: de eerste 15 jaar van dit experiment waren ontzettend gaaf. Parijs, Ibiza, Bali, de oerwouden van Oeganda, Lima, Rio de facking Janeiro. Man wat heb ik genoten. Ik heb leren surfen, coquilles gegeten in een restaurant aan de rand van een waterval, gesnorkeld, bergen beklommen, tussenjaartje thuis, nog een keer of 20 gesnorkeld, balletje getrapt met Maradona, Machu Picchu, Taj Mahal, Mona Lisa je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het gezien zonder ergens voor te betalen.

Maar goed: toen dat artikel. Dat was hele andere koek. Totaal niet leuk! Een tijd lang wist ik de uitgever nog wijs te maken dat ik nog iets meer van de wereld moest zien voordat ik goed en wel een verslag kon maken, maar na mijn 54e reis wilde hij toch iets op papier zien. Ik had niks.

Zo begon een nachtmerrie. De uitgever vroeg me soms wel 2 keer per week of ik al vorderingen maakte, terwijl ik had gezegd dat ik niet tegen tijdsdruk kon. Soms kon ik er overdag niet van slapen.

In de tussentijd was er een reünie van journalisten in Papoea-Nieuw-Guinea, echt super awesome, maar ik kreeg geen geld om er heen te gaan. Geen cent! Toen heb ik maar een eerste versie ingeleverd van het artikel. Daar kreeg ik zoveel commentaar op van een veel te strenge redacteur, ik werd er moedeloos van. Ik voelde me als journalist en als mens niet serieus genomen. Uiteindelijk heb ik gezegd dat ik het artikel niet meer wilde schrijven.

Dus, Edelachtbare, lang verhaal kort: ik vind dat ik onredelijk behandeld word in deze aanklacht en ik eis zelf een compensatie van een miljoen euro.