Emmy gaat voortaan alleen door het leven. Ze is door haar vriendinnengroep het bos ingejaagd nadat ze liet weten het eigenlijk helemaal niet zo koud te hebben.
Emmy’s lot werd bezegeld nadat haar vriendin Lisa commentaar leverde op een warmtelamp bij het plaatselijke café: “Nou, dat ding werkt helemaal niet volgens mij. Ik heb het hartstikke koud.” Nog voordat Lisa haar zin had afgemaakt, volgde er een stroom aan instemmende geluiden van de rest. Behalve van Emmy.
“O ja? Ik vind het best meevallen, ik heb het niet zo heel koud eigenlijk.” De groep viel stil en alle meiden keken Emmy verbijsterd aan. Ze kon niet anders dan het op een lopen zetten.
Na een achtervolging van drie en een half uur schudde Emmy haar vriendinnen af. Met een betraand gezicht ging ze uiteindelijk uitgeput tegen een boom zitten, langzaam beseffende dat het bos haar nieuwe thuis is.
Het monumentale werk 100 jaar De Speld – Deel I is nu verkrijgbaar, bestel het hier.
9 van de 10 tandartsen raden dit boek aan.
N.a.v. de (1e) bijdrage in deze rubriek van Maitreya en zijn vermelding van de ooit als (onwillige) Messias betitelde spiritueel leraar Jiddu Krishnamurti, verwijs ik naar één van diens boeken: “Het IK als geweld”, voor geïnteresseerden in Socratische gesprekken. Wellicht draagt het bij aan een (nog beter) begrip van de Maitreya.
Het bos is helemaal zo gek nog niet, ben je minder ziek van al die mensen af die alleen maar lopen te klagen tegenwoordig.
Ik heb net zoiets doorgemaakt, maar dan nog een tikkeltje heftiger. Ik zat laatst in een gesprek waar de oh’s en ah’s over Daan Roosegaarde je om de oren vlogen. Ik zei “Ach wat wordt die vent toch opgehemeld”. Daarna werd ik twee weken in een cel opgesloten die 24 uur per dag fel verlicht werd met neonbuizen. Maar mij krijgen ze niet klein.
Normaal mag je die dingen alleen vertellen als het fantasie is of als je liegt, anders is het geen humor.
Gelijkheid.
Er zijn mensen die graag doen wat ze doen, los van het recht te kankeren.
Vertel mij over daklozen, veel erger dan het fenomeen zelf zijn de commentaren van de sociale Nederlanders uit de buurt die zich als je het voor ze opneemt jou op hetzelfde vlak gaan honen. Zie waar de oorzaak ligt.
Ze verzinnen stalen beugels over de bankjes in de stad zodat de zwervers niet kunnen gaan liggen.
Als je niet werkt zoals zij, denken ze dat je niet verdient te bestaan.
Daarom raken sommige mensen in paniek. Omdat dat de ‘moraal’ om hen heen is.
En dat hele helperschap is weer steeds meer een machtsspelletje al psychologiserend. En dat doen ze mondiaal van meet af aan. Afrikanen vertelden me dat persoonlijk. Bemoeizucht.
Als ik ze zo zie werken zie ik bij deze mensen inderdaad de dood voor ze. Een andere cultuur zit er niet in.
Het is een bepaalde maatschappelijke realiteit die extreem is doorgevoerd.
En als je niet gelijk wil zijn aan imbecielen, dan zeggen ze ‘wie denk je wel dat je bent’ en gaan ze je saboteren via de politiek die hier een oog voor heeft, voor de afgunst.
Maar terwijl ze alles een zaak van leven op dood maken, snappen ze niet waarom ze om me heen dan ook werkelijk plotseling doodvallen in hun eindeloze competitie. Ik ben zelf verbijsterd.
‘Ik en ze’, hoor ik u zeggen.
Het woord is aan u: ‘Verongelijkt.’
Krishnamurti zei dat competitie begint met ‘vergelijken’, daarom ben ik door hen ver-on-gelijkt.
U heeft weer gewonnen.
Er is maar 1 mogelijkheid. Gescheiden vuil ophalen.
Van mensen die het nergens kwijt kunnen en het in de tuin zetten, want het moet ‘met 2/3 teruggebracht worden’, wordt het op hun kosten weggehaald. Zijzelf worden op straat gezet.
(Of ze worden uit hun huis gezet als het binnen een zooitje is.)
Hoe Komt dit? In de mensen zit geen binnen, of het is vuil. Daar begint het.
Het beleid omtrent het gescheiden afval beheerst de opiniepagina van de Speld de laatste weken.
M. van de Klever wil haast met het ‘echte nieuws’ dat de ander moet aanleveren: het beheerst alles en iedereen al eeuwen. Zoals in de holocaust worden nu van afstand ook tal van mensen de dood in gejaagd met schone, neutrale technieken.
Het punt is dat je soms even stil moet staan, anders wordt ‘iets doen’ een patroon bezig te zijn om bezig te zijn en je bent hierin manipuleerbaar. Iemand met kinderen had die kant dat ze allerlei dingen moest doen puur om zichzelf uit de weg te gaan in het huishouden, zonder veel bewustzijn of zelfbewustzijn. Hierin kwam tot uiting een gebrek aan eigenwaarde. Dat is niet zo’n goede opvoeding. Ook zitten er de heel wrede kanten aan die altijd op een onverwacht moment aan de orde kunnen komen. Helaas zit onze economie zo in elkaar. We zien hierin terug: automatisme versus bewustzijn. Mensen worden er verslaafd aan gemaakt (aan automatisering, digitalisering) om zichzelf uit de weg te gaan en worden levensgevaarlijk. Ze draaien vorm en inhoud om. Sommige mensen kunnen niet anders meer, manipulators.
Terug naar de agrarische samenlevng.
Welk bos?
Speld, wanneer gaan jullie nou wat doen aan die zinloze paginastapeling (met URLs)?
Sommige reakties lukken dan niet meer.
Of is het wat anders?
Behoorlijk irritant
Dan stonden ze daar waarschijnlijk ‘gezellig’ te viespeuken bij die lamp.
En wat dat dan kost aan zorgkosten voor de rest van Nederland!
Longkanker is een keuze.
En wij moeten telkens jouw gipsvlucht. betalen. Maar daar horor je niemand over.
geen last van. iedereen zegt dat ik hot ben, maar toch heb ik het wel eens koud.
Och arm schaap, dat wordt in haar eentje gourmetten met de kerst.
Of gewoon lekker in haar eentje een hele gelderse rookworst verorberen.
Ik ben al weken verslaafd aan vlamtosti’s.
Ze mag met de kerst bij mij komen uithuilen, maar dan moet zij zich wel minder warm kleden.
Wiemersma, “vlamtosti’s”, wat moet ik me daarbij voorstellen? Duitse ‘Flammkuchen’ of tosti’s Façon Americaine: zoiets als “Roasting chestnuts in an open fire”?