De psychoanalytische rockband Pink Freud doet na twintig jaar eindelijk weer van zich spreken. Het nieuwe album A Mother Dick in the Wall vormt een evenwichtige mix van seksuele versprekingen en symfonische rock.
De echte fans van Pink Freud hebben lang moeten wachten op de comeback van hun moeder (van hun favoriete band, red.), maar met dit album wordt het wachten rijkelijk beloond. De psychedelische intro van het eerste nummer Die Daddy, Die doet meteen denken aan hun eerste album Oedipussy. Ook de baslijn van het nummer Bye Bye Micky Mouth roept herinneringen op aan de orale fase van Pink Freud, eind jaren tachtig.
Of het grote publiek de half uur durende Duitstalige rap met verkrachtingsfantasieën kan waarderen, is nog de vraag. De hidden track Traumdeutung Paradise biedt in elk geval een zachtaardig tegengeluid. Eén ding is zeker: Pink Freud is terug van weggeweest en dat is goed nieuws voor alle liefhebbers van anale seks (symfonische rock, red.).
Door dat #metoo komt er van alles los.
Eet meer freud dan blijf je langer jung!
Haha, ha, ha…
Ja, leuk.
Aha, nu begrijp ik die op en neer bewegende hoofden (pijnlijk lijkt me dat).
Dan worden ze dus ondertussen anaal genomen (nog pijnlijker, en nogal vies).
En die ‘MWRAAGH!!’-teksten kan ik nu ook beter plaatsen.
Ja-ja, hard-ruk.
Wel zwaar voor die ouders die zo hun kind verliezen.
O wacht, die hoofden…
Is dat.. is dat… misschien ook eh.. dat ‘orale’ gedoe?
Ook wel vies eigenlijk.
Jeetje, wat een toestanden tijdens die ‘concerten’!
Ik speel Wordfreud met mijn moeder. vet ongemakkelijk!
Zijde gij soms die’n enne van de bik beng teorie of nie soms?
Nog maar eens opnieuw.
De bodem is allang bereikt met seks, het is nu gangen graven: het gaat om racisme.
Komkommertijd of bejaarde redactie?
Niks over comfortably dumb met die hele lange doedelzaksolo?
“Wish you were here” en “have a cigar” zijn natuurlijk titels de te denken geven.
Aan de andere kant, de oude Sigmund F. heeft ooit gezegd: “soms is een sigaar gewoon een sigaar”.
Das DIng an sich.
of een sigaar echt een sigaar is, dat zullen we nooit weten
Ceci n’est pas un cigare.
Pfff!
Hėt baanbrekende nummer van Pink Freud was natuurlijk waarin ze het einde van het fossiele brandstof tijdperk bezongen: Goodbye fuel world.
Pink Freud bestaat trouwens echt, het is een Poolse freejazzband uit Gdańsk.
Voor wie het niet kent, een willekeurig nummer van Pink Freud (Rozmowy Z Kapokiem)
Als dat niet serieus is.
Jeetje, een artikel over de voormalige band Pink Floyd. In de jaren 70 was het al bagger en blijkbaar hebben ze niets bijgeleerd.
Het beste is om symfonische rock uit de jaren zeventig zo snel mogelijk weer te vergeten. Symfonische rock is een zwarte bladzijde voor de popmuziek.
Het zijn alleen nog maar ouwe sukkels die naar dit soort ‘muziek’ luisteren.
Corrie.
Vooringenomen over rock uit het verleden.
Ik ben geen outsider. Jij wel?
Pink Floyd was nog niet eens het ergste wat je van symfonische rock kon verwachten. In die tijd had je de band Yes, dat was helemaal pretentieuze baggermuziek.
En daar is koffiepraat…
Een en dezelfde als Corrie en Outsider..
Dank je wel voor je vooringenonen bericht Diedrik Smit, Corrie van Hiernaast en koffiepraat
Ik ga er van genieten.
De zanger van de Yes is later nog in de gevangenis gegooid omdat hij z’n handen niet van kinderen kon afhouden. Samen met zijn vriend de Britse komiek Jimmie Savile organiseerde hij kinderverkrachting party’s.
Ik denk dan meer aan “towmorrows party’s” van David Sulivan.
https://youtu.be/R7tZbI_ITus
https://www.youtube.com/watch?v=DrIbF_EBl8s
Sinds Rogier Warners vertrokken is, is Pink Freud niet veel meer aan. Hij was het genie achter tracks als ‘Dunkler Regenbogen’, die opvallen goed synchroon lóopt met de klassieke film Nijntje en het wortelfeest’
Onuitgesproken en ongedacht aan Corrie monster van hiernaast.
Pleur toch lekker op met je negatieve gedoe.
Je vergeet de door Rogier Warners geschreven hit: “Deutsche stiefel marschieren über Polen”.
Ik speel wel een liedje over een vlinder van in brand gevlogen papier. Om het luid bij te zetten.
“O wat is Diederik tochtig met zijn kleine pik” Het is Diederik.
Outsider neemt nog een paartje aan van zijn alterego koffiepraat en zingt nogmaals.,, (opnieuw bij het begin beginnen voor wie het niet snapt)!
Lachen, South Park heeft ook nog een liedje over Pink Floyd gemaakt. https://youtu.be/YMjQqCIZBl0
Serieus?
Nehhh, dat liedje is FOP.
Het is duidelijk: één van de vele persona’s van MPS Benny meent abusievelijk dat ik en Koffiepraat van hetzelfde laken een pak zijn. Ach Ben, als je je daar nou lekker bij voelt, vooral mee dóórgaan: tenslotte: “To Ben or not to Ben, that is the question”. Tot ziens aan “The other side of the moon”