Een zeer gul gebaar van de 28-jarige Joey uit Amsterdam. Vanochtend gooide hij zijn oude matras op straat voor de gelukkige vinder.
“Leuk om iemand op deze manier te kunnen verrassen,” vertelt Joey. Hij kijkt verwachtingsvol uit het raam. Het matras, dat aan beide kanten is gescheurd en wordt bewoond door meerdere insecten, ligt er nog. “Komt waarschijnlijk door de regen,” bezweert Joey. “Er lopen nu niet zoveel mensen buiten. Maar als je het wilt hebben moet je opschieten. Het zal wel snel weg zijn.”
ODE
Hier hebben de buren veel over voor elkaar. De mensen zijn er mondiaal ingesteld. Ziehier, we zijn in Amsterdam, even over de loopbrug van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA). Pal naast het NEMO Science Museum uit de wind boven de IJtunnel. Aan de andere kant van het water over de brug, van de International School for Humanities and Social Sciences (ISHSS) aan de Prins Hendrikkade en dan aan de rechterkant De Poort (Youth With A Mission, YWAM) naar Kattenburg ligt het Scheepvaartmuseum. Op deze plek sliepen ‘s nachts de zwervers op exact dit type matras voordat de onderdoorgang onder de brug werd afgesloten. (In de vroege ochtend werden de lijken door de politie te water opgehaald zodat niemand ervan afweet.) Op het Kadijksplein en vooral het Rapenburgerplein vlakbij is de sociale saamhorigheid zeer groot. De bankjes aan de kant werden romantisch afgegrendeld met stalen beugels zodat de zwevers niet kunnen gaan liggen. Hier zou ergens in de buurt ook het VOC-schip nog moeten liggen, een schuldbekentenis, een doorn in het oog van de Indiërs.
Op de “DEBORA” was geen ruimte voor wanorde, voor verkwantseling. Terwijl de werkers van Shift 2 zich klaarmaakten voor wat een zware en lange reis zou gaan worden, trad Joey naar voren en maakte zijn statement. “Mannen, vrouwen, vrienden. Voor ons bestaan geen klassen. Wij kennen geen verschil. Niemand heeft het beter dan een ander. Wij werken allen aan hetzelfde doel. Wij ademenen allen dezelfde lucht. Niemand van ons zal rusten voordat DEBORA is geworden waar zij voor staat – en tot die tijd – zal ook ik niet slapen. NIEMAND zal slapen. Wij staan samen. Samen zijn wij een.”
Voor het eerst sinds de machines opgestart waren in de hallen, was niet de dreunende kadans te horen in de produktiestraten, maar het brullen van de werkers, verenigd in het diepste van hun ziel.
DIT was de DEBORA. DIT was het begin. Vanaf nu zou alles anders worden.
Bij ons in de duinen doen ze dat met naalden en wegwerpcondooms,
Daarom stem ik op meneer Wilders van de PVV.
Hij zal Nederland weer schoon maken.
Carrie.
Wegwerpcondooms? Gewoonlijk gebruikt u die dingen tot ze scheuren?
Het is dan nog wel geen Bed, Bath & Breakfast, maar er is in ieder geval, maar voor een woonbootbewoner toch al een duidelijk begin van vluchtelingenopvang. Zoiets zouden bijvoorbeeld woonwagenbewoners ook moeten doen.
De Gooische matras.
Ja, prachtig hoe gul de mensen tegenwoordig zijn!
Alles is gratis zo te vinden op straat.
Vreemd genoeg heette dat vroeger ‘asociaal’.
zo heb ik mijn woonhuis gevonden. Iemand in Baarn had zijn woonhuis gewoon op straat gegooid, dus heb ik het maar toegeeigend