Ze konden de hoge verwachtingen niet waarmaken. De hele familie Zuiderwijk gaf vandaag om kwart voor twaalf zo’n twintig kilometer onder Dijon, op in de Route du Soleil.
De familie was ‘s ochtends vertrokken naar de camping in Zuid-Frankrijk, maar zal vanavond nog terugkeren naar hun huis in Culemborg. Rob Zuiderwijk, het zwaar aangeslagen hoofd van het gezin, zegt dat zijn familie werd geconfronteerd met één en al tegenslag.
“Tot aan de grens bij Maastricht ging de tocht heel voortvarend, daarna kwam echter de klad er in. In België koerste iedereen in een waanzinnig tempo. Vanaf Luik was het echt stoempen op dat gaspedaal. De heuveltjes bij Maastricht waren nog prima te verteren, maar wij Zuiderwijken zijn gewoon geen klimmers. Halverwege de Ardennen stonden we al geparkeerd, terwijl de camping nog ver was.”
Nadat zoon Jayden (8) de ravitaillering miste, werd de moraal van de familie behoorlijk op de proef gesteld. “Toen we Frankrijk binnenreden, kwam Jayden de man met de hamer tegen: de hongerklop“, vertelt moeder Joyce. “We hebben hem proberen op te lappen met wat uit voorzorg gesneden brood, maar de Route du Soleil rijd je niet op een boterham met pindakaas. Hij was helemaal uitgewoond en heeft alleen nog maar op de achterbank aan het elastiek gehangen. Ook bleek Oma opeens pap in de benen te hebben.”
De nekslag volgde na de ring rond Dijon, waar materiaalpech een einde maakte aan de campingaspiraties van het gezin. Vader Rob: “We reden al tientallen kilometers in gestrekt tempo op kop. De Fransen waren echter niet bereid om het over te nemen, ze bleven maar in ons wiel zitten linkeballen. Toen reden we lek. Als er snel hulp was gekomen hadden we misschien nog verder gekund, maar de volgwagen van de wegenwacht was veel te laat. Het was een optelsom van onfortuinlijkheden.”
De rest van de vakantie staat in het teken van herstel in Culemborg. “Maar daar wil ik nu nog niet aan denken”, aldus de geëmotioneerde kopman van de familie.
Vorig jaar ‘hinkelden wij nog pech’ in Maastricht. Dit jaar raakten wij in een ‘Chaz Patat’ bij ‘Barak Frituur’ in de Belgische Ardennen. Wij verstaan geen woord Frans. Zijn ook maar omgekeerd.
… en Carrot ? … heeft de bolletjes-trui … ?
Wij panneerden reeds voor Luik, toen het scherm van de blue-rayspeler achter de bijrijdersstoel op zwart ging. Doorrijden zou onverantwoord zijn geweest. Thuis meteen de aardappels uit de caravan gehaald en in de kelder gelegd, anders is het zonde.
Dom om niet te zeggen erg dom om toe te geven aan die Paturain romantiek uit de tijd van Godfried Bomans en Jan Mulder. Daar is Rijk de Gooijer helaas ook aan onderdoor gegaan. Duitsland is het nieuwe Frankrijk, ganz einfach ! Niks geen files. Je kunt zeggen van Hitler wat je wilt maar hij was goed voor zijn hond en voor de wegenbouw in de Heimat. En er zit toch allang geen antivries meer in die Duitse Wein beste mensen. Dus wat zeuren we nou ? Het hele Nederlandse Volk stond achter het Duitse elftal en nu zouden we daar niet op vakantie kunnen en naar het land van de hurkplee moeten ? Hoezo, achterlijke cultuur ? Ik ga unferfroren naar de Eifel. Je bent er zo, gut Fressen en schone plees. En die mensen daar zijn heel gemütlich en lang niet zo arrogant als de gemiddelde Fransoos, zoals die vreselijke bekkentrekkende Voeckler.
ik ken genoeg stompzinnige idioten met doctors graad, heb ze zelfs in mijn familie.
Ik verdenk Oma’s mosterdpleisters op haar afgedaalde hemorroïden van het verspreiden van kwalijke doch reukloze gassen in de bolide van de fam. Zuiderwijk. Het is maar goed dat er niet gerookt werd, slechts een sigaretje had de bandjes onder het voertuig vandaan kunnen slaan.
Ik bewaar goede herinneringen aan een familiekoers in ZuidLimburg. We parkeerden de auto aan de voet van de heuvel naast een gezellige uitspanning. We begonnen aan de eerste beklimming. Halverwege keken we elkaar diep in de ogen, en zonder verder woorden vuil te maken, draaiden we om en zetten het overleg voort op het gezellige terras van de uitspanning. Het zonnetje scheen. De waard bracht witbier en gerookte forel met boerenbrood en zoute boter.
Waarmee ik maar wil zeggen: Geef niet op! Het kan best, ook met oma erbij! Je moet alleen niet teveel tegelijk willen. Als Luik een brug te ver is, sla dan bij Maastricht linksaf.
Tja, als je niet in het prachtige Voorts e.o. op vakantie wil, dan krijg je klappen, logisch. Komt dus allen onze prachtige streek bezoeken wij zullen u gastvrij ontvangen. Mede namens de plaatselijke VVV, N.N.
Jayden’s broertje Hayden had toevalligerwijze nét last van buikloop. Teveel aal-moes met mosterd gegeten bij het Steunpunt ANWB in Dijon. Die aal is ook veel te vet voor een doorgaans vet- en voedselarm dieët. Dus op weg naar huis alleen maar een droog beschuitje en een kop slappe filethee. Thuis gelijk onder de wol, Norit met lauw water en morgen gezond weer op.
Hoe weinig inventief, deze familie! Jayden heeft last van hongerklop, Oma heeft last van pap in de benen….. Waarom zou Jayden niet gewoon die pap opeten?! Slapjanus!
Going Dutch eindigd met de franse slag in een poolse landdag.
Jahahahaaa!! Mag ik iederechts een prettig lang reces toewensen? Zelf ben ik al weken afwezig, hahaha, en ik moet zeggen; mijn dubbelganger doet het gewééééldig hahaha.
Maar nu even serieus ehmehem: veel hardwerkende Nederlanders trekken er op uit zoals ons nijver ondernemend volkje gewoon is en dat is ze gegund hoor, haha maar we hébben een probleempje beste mensen, dat wil zeggen het land hahaha. Het schijnt dat de centjes zowat op zijn en dan zijn we niet meer één van de rijkste landen en dat zou toch zonde zijn hihi.
Daarom wil ik iederechts geaarde Nederlander vragen toch zoveel mogelijk Nederlandse waar mee te nemen en het geld niet in die zuidelijke landen uit te geven: die krijgen al genoeg hahaahaha.
Ik heb mijn vriendjes bij Shell gevraagd om tankwagens te leveren zodat jullie in colonne kunnen rijden en onderweg gewoon bij kunnen tanken met Nederlandse benzine hahi. Nou, heb ik dat even fijn geregeld?
Het enige is ehmehem dat die tankwagens geen 130 kunnen rijden, maar dan doen jullie net maar of je filerijd, goed tegen de heimwee hahahihihaaa
Nou doei hoor ghihi
De grote leider meldt: ‘Vuile vransoosen! wij gooien de grenzen dicht. Lang leve Henk en zijn Ingrid. Ik sta achter u! Hoezee!’ (wg. gw)
Jeugdzorg Nederland is uiterst verontrust over de ontberingen waaraan een 8 jarige is blootgesteld door zijn ouders. Een uithuisplaatsing zal binnenkort volgen.
Geïnteresseerde pleegouders kunnen via ‘de Speld’ een bod op Jayden uitbrengen.
Is dat dezelfde Jayden die vorig jaar de knikker-economie ontwricht heeft? Hmm, ondernemend knaapje. Zo’n matje is gemakkelijk af te scheren, lijkt me. Vooruit dan maar: een vaatje haring, drie rolletjes pepermunt en het eerste seizoen van Gooische Vrouwen (DVD, geen Blu-Ray). Hij komt toch wel met z’n eigen bench, niet?
Die gemiste ravitaillering deed mij idd de das om. Als je vervolgens op apegapen ligt op de achterbank en voortdurend geconfronteerd wordt met de papperige, witte en met spataderen beslierte melkflessen van oma, dan geef ik het je te doen.
Ik zal in tegenstelling tot mijn vader blij zijn als we weer thuis in Culemborg zijn en moeders de vrouw een chasse patate met mayonaise op tafel zet.
Foei Jayden, zo schrijf je niet over jouw oma. Bedenk wel, dat ze per slot van rekening de schoonmoeder van jouw vader of jouw moeder is.
Ik en Ingrid hebben zoiets ook eens meegemaakt in Zwitserland.
We waren pas getrouwd en mijn schoonmoeder was pas gescheiden. Dus namen we haar mee achterin met de tent op de imperiaal. Bij onze eerste bergwandeling struikelde mama wat ongelukkig over mijn voet, hup de ravijn in. Ingrid huilen natuurlijk, dus zijn we nog twee weken gebleven om van de schik te bekomen.
Ik reed gelukkig, zonder verdere problemen terug met mijn schoonmoeder op de imperiaal, want ze stonk meer dan anders, en de tent achterin.
We hebben haar Pontiac als herinnering aan een enerverende vakantie in een houdertje op de schoorsteenmantel gezet, want het is van prima kwaliteit. Na de val loopt het horloge na al die jaren nog keurig op tijd.
Deze boodschap werd mede mogelijk gemaakt door Pontiac.
Beste Teun, ik constateer met vreugde, dat jij toch nog iets goeds hebt overgehouden van jouw schoonmoeder.
Op een boterham met pindakaas redt je het dezer dagen niet meer. Je moet een uitgekiend trainingsprogramma hebben om de route te voldoen, kijk maar eens naar die Engelsen en die fransen die gaan altijd als een speer
Da’s ook raar… Wil ik iets zeggen over het feit dat ik vermoed dat de familie Zuiderwijk een verzinsel is van de speld als sjabloon voor ongeveer het halve Nederlandse volk, verdwijnt mijn bijdrage. Waar is het redactiestatuut van de Speld? Censuur!
Tom T., Waarvan akte.
Dit verhaal is natuurlijk niet echt. Iedereen die op de middelbare school Nederlandse literatuur heeft gehad weet dat de familie Zuiderwijk door de journalist van de speld als sjabloon is gebruikt. Het is naïef om te veronderstellen dat de famile Zuiderwijk (let op de opvallende plaatsing achter in het alfabet) echt zou bestaan.
Ze staan gewoon voor het gemiddelde Nederlandse gezin wat met twee à drie kindjes en oma naar de camping in de Ardèche gaat. Ik ken wel duizend van dit soort tranentrekkende verhalen uit mijn eigen kenniskring en uit eigen ervaring van enige jaren her, toen de airbags aan de zijkanten nog niet waren uitgevonden, de garagist alleen Franse auto’s kon repareren, en wij ook gewoon zelf een auto moesten kopen ipv. dat de zaak dat voor ons deed. Dat was pas erg. Panne met eigen Mazda in Frankrijk.
En natuurlijk hebben ze een rekening bij de RABO bank?
Dat kan geen toeval meer zijn: onze ervaringen lijken sterk op die van de familie Zuiderwijk !
Zouden de grieken soms klassieke vervloekingen tevoorschijn hebben gehaald en op Nederland hebben gericht ?
Misschien is het nog mogelijk voor de familie Zuiderwijk om over een paar weken in Londen wel succesvol een camping te bereiken; je weet maar nooit.
Dit doet mij sterk denken aan de familie Noorderbuurt, die enige tijd geleden met de bus naar Polen en de Oekraïne is geweest, zonder ooit de geplande hotels te bereiken.
Hoewel de conclusie was dat het overmacht betrof, heeft de reisleider toch ontslag genomen !
Toen wij nog op fietsen met houten banden naar het Zuiden reden, stapten we alleen af als ons karretje helemaal in de poep gereden was. Duidelijk gevalletje patatgeneratie, die familie Zuiderwijk.
Geachte redactie,
Het moet zijn: de Route du Soleil rijD je niet op een boterham met pindakaas.
Graag gedaan.
Het ziet er naar uit dat ik net te langzaam was.
Schaamt u niet. het is een Hollandse kwaal
Ik zou bijna zeggen: laat die ‘t’ voortaan maar helemaal zitten, ware het niet dat ik net een volle pot gezet heb.
Een boterham met pindakaas? Daar zijn we toch allemaal groot mee geworden? Wat een vreemd verhaal van die Jayden.
Die Zuiderwijkjes zijn duidelijk niet uit het goede hout gesneden. Vorig jaar nog hebben wij Camping ‘De Dolle Boel’ in de Provence bereikt na tien dagen file, één sneeuwstorm, twee lawines, drie hittegolven, een hagelbui en sprinkhanen. Na drie dagen was de pindakaas op, op de vierde dag de hagelslag ook en begonnen de Eigenheimers uit te lopen. Na twee dagen kauwen op het leer van de bekleding begon het moreel te zakken maar een beledigend Franse handbeweging van die irritante Franse caravan achter ons gaf de Stuitelkraafje nieuwe energie. De bestorming, inname en plundering van de caravan verbroederde ras. Niettemin vielen de laatste dagen vies tegen: na drie dagen schimmelen de Brie en de Bordeaux je de neus uit, kan ik wel zeggen, en werden oma, in de strijd doorkliefd door een aardappelmesje, uiteindelijk teveel. Behalve moedig bleek deze dame ook uiterst smakelijk en gesterkt door haar bereikten we uiteindelijk ‘De Dolle Boel’ waar we heerlijk konden genieten van natuur, rust en gillende kinderen.
Toch niet weer sport hè, Speld? Typisch voorbeeld van linkeballen.
En dit is dan nog een gezin dat de publiciteit heeft gezocht. Enig idee hoeveel gezinnen in stilte voortijdig weer terugkeren? Nee dan vroeger, wij gingen op de fiets. 40 kilometer fietsen naar de camping met de tent achterop. Dat waren nog eens vakanties.
En dan halverwege omkeren omdat de vakantie bijna voorbij was: ach ja, nostalgie en vergeetachtigheid liggen in elkaars verlengde, heb ik ook last van.