De nieuwe afdeling onderzoeksjournalistiek van de Redactie Entertainment van De Telegraaf boekt nu al klinkende resultaten. Vandaag onthult de krant een naaktscène met daarin actrice Brigitte Bardot.
Redacteur Rudolf Verweij ontdekte de scène in de succesvolle Godardfilm Le Mépris uit 1963. Verweij noemt het ‘dapper’ dat de wakkere krant van Nederland een nieuwe onderzoeksafdeling in het leven roept in deze moeilijke tijden. “Een onderzoeksjournalist richt zich op één enkel onderwerp en graaft intensief naar waardevolle aantekeningen, feiten en details. Soms duurt het maanden voordat er een verhaal uit voortkomt, maar als je dat vindt, dan weet je je wel te onderscheiden.”
De journalist vond de bijzondere scène uit Le Mépris toen hij met een collega van de onderzoeksredactie een filmavond organiseerde. In het hoesje van Barb Wire bleek echter niet de avonturenfilm met Pamela Anderson te zitten, maar een oude Franse film van zijn schoonvader. “Dat was wel even doorbijten, maar dat hoort natuurlijk bij het vak. Als onderzoeksjournalist moet je vooral geduld hebben en hopen dat je op dat ene pareltje stuit.” Volgens de journalist is het fragment weliswaar oud, maar is Bardots verschijning tijdloos. “Het is niet echt nouvelle meer, maar ook zeker niet vaag.”
Het is niet de eerste keer dat Verweij een belangrijk moment uit de filmgeschiedenis in handen krijgt. Zo wist hij vorige week na een tip van The Sun een naaktscène van Kirsten Dunst boven tafel te krijgen, in een film die nog maar een maand in bioscopen in Nederland te zien was. Tevens spoorde zijn afdeling verschillende bekende en minder bekende vrouwen op die hun ‘rondingen showen’.
B.B. in haar blootje? Hadden ze daar niet zestig jaar geleden mee kunnen komen. Toen was ze nog appetijtelijk.
Hij fluistert in haar oor:”Je suis une ambulance, tatutatu.” Of iets anders Frans natuurlijk.
Inderdaad een resultaat van een onderbouwd onderzoek. Zo ziet maar, soms leidt een onderzoek tot verrassende resultaten.
Dit neigt echter wel naar paleografie, in mijn beleving.
Die rondingen zijn wel een hele vooruitgang in vergelijking met vroeger. Toen had je alleen maar bommeldingen. Vraag me wel af of ze nu van Brandsteder of Boshart afkomstig zijn.
Applaus ook voor de laatste link met een goed overzicht van de onderzoeksresultaten. Een goede afronding van het bericht.
Heeft Brigit op de foto een puistje op haar schouder? Puistjes waren toentertijd taboe op het witte doek. Wie knijpt het uit? Was het vrijer Gunther Sachs, tegenspeler Michel Piccoli of regisseur Jean Luc Godard zelf?
Ik ben benieuwd hoeveel spetters er uit het puistje van deze spetter kwamen.
Hopelijk weet de redacteur van de krant voor hen die de slaap niet kunnen vatten, Rudolf Verweij, het antwoord los te rukken uit de krochten van het cinematografische verleden.
Wereldschokkend nieuws
Ik heb foto’s van moeder Theresa uit 1963, waaruit kan blijken dat ze toen niet zwanger was, alhoewel ze een wijde positiejurk draagt.
Helaas is dit gerucht weerlegd. Moeder Theresa was in 1963 de draagmoeder voor de baby van Brigitte Bardot, omdat laatstgenoemde voor de filmopnamen van Le Mépris in lichamelijk uiterst smakelijke conditie moest blijven. De hieruit geboren zoon is helaas doodgeboren, maar 4 jaar later is de nageboorte, na enig narijpen, eruitgekomen en Mark Rutte genoemd. Omdat hij zowel in India als Frankrijk niet gewenst was, is hij in Nederland te vondeling gelegd.
Hier moet ik toch echt mijn ongelijk bekennen. Ik heb inderdaad volledig ten onrechte beweerd dat ‘die cultuurbarbaren van de Telegraaf Brigitte Bardot nog niet zouden herkennen als ze naakt voor hen stond’.
Dé natte droom van babyboomers, anno 1963. Brigitte Bardot; die had ze niet zo, maar zóóó. Achteraf allemaal niet meer zo indrukwekkend, maar toch un document humain uit de nouvelle vague. De kerel die aanstalten maakt om Brigitte rugdekking te geven is waarschijnlijk Yves Montand? Of Serge (“Je va en je viens entre tes reins”) Gainsbourg. Brigitte kreeg in haar jonge jaren al heel wat over zich heen, la pauvre petite.
Dit is idd BREAKING news.
Goed dat een vooruitstrevende en vernieuwende redactie van Wakker Nederland het heeft aangedurfd deze mensen van emplooi te voorzien.
Ik zou niet durven dromen wat er gebeurd zou zijn als deze scene niet boven tafel zou zijn gekomen. Dus Brava voor Wakker Nederland, slaap gerust verder, want de Telegraaf houdt haar imago hoog.