Al jarenlang kan de omgeving van Liselot haar niet luchten of zien. Als ze begint te praten, rollen mensen met hun ogen en als ze haar zien op straat, dan doen ze alsof ze haar niet opmerken. Bij nagenoeg iedereen die wel eens met Liselot te maken heeft gehad, staat ze te boek als onuitstaanbaar. Liselot denkt daar echter zelf heel anders over en vindt zichzelf een mooie ziel.
Zonder een vraag gesteld te hebben, begint de 47-jarige Liselot in een koffietent direct haar verhaal. “Als ik mezelf zou moeten omschrijven in drie woorden, dan zeg ik: een mooie ziel. Maar ook; een vrije vogel. Een zwevende lichtbron. Een gecompliceerde geest. Gezelligheidsdier meets einzelgänger. Eén met iedereen. Een vergevingsgezinde spiegel. Spiritueel doch rationeel. Dat ben ik. Maar ik heb eigenlijk veel meer dan drie woorden nodig om recht te doen aan de kern van mijn wezen.” Liselot pauzeert even haar verhaal om een passief-agressieve opmerking te kunnen maken naar de barista. Hierna vervolgt ze met haar ogen dicht: “Uiteindelijk draait alles in de wereld om trillingen en om energie, en ik leef gewoon op een hele pure frequentie.”
Geen grapjes over mijn fantastische persoonlijkheid