Indira is geconcentreerd bezig met het inladen van de vaatwasser. Als kind was ze al goed in Tetris, urenlang speelde ze het op haar Gameboy. Dat komt haar nu goed van pas. Haar mooie nieuwe dinerbord zit de sproeiarm net in de weg. Ze begint met het herschikken van de rekken, pakt de stapel borden en zet ze terug in een iets andere volgorde. "Dat bord moet er gewoon inpassen”, zucht ze. “Ik weiger om hem met de hand af te wassen. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?"
Om die reden heeft ze laatst ook een dure knoflookpers van RVS gekocht. "Handig ding, bespaart me toch weer een paar minuten aan knoflook snijden" mompelt ze. Ze heeft het apparaat alleen al een tijdje niet kunnen gebruiken. "Die velletjes gaan er helaas moeilijk uit." Daarom stopt Indira het apparaat voor de derde keer bij de vuile vaat.
Na een half uur van schuiven, herschikken en lichtelijk panikeren, is het eindelijk gelukt. Het grote bord zit erin, net als de rest van de vaat. Ze sluit tevreden de deur van de vaatwasser en drukt op de startknop. Maar op het moment dat ze naar de woonkamer loopt om eindelijk op de bank te kunnen ploffen, ziet ze dat ze nog kommen en bestek op de eettafel is vergeten."
Indira zucht diep: "Ik zou willen dat het af was."
