De 5 belangrijkste filosofische werken van Farioli

Plato zei het al: een voetbalclub moet worden geleid door een filosoof. Met het aanstellen van Francesco Farioli als trainer geeft Ajax eindelijk gehoor aan dit 2500 jaar oude inzicht. Maar wat zijn de belangrijkste werken van de Italiaanse filosoof?

1. De kritiek van de zuivere pass
In zijn hoofdwerk beslecht Farioli de discussie die de voetbalwereld al eeuwen bezig houdt: aanvallen of verdedigen? Het antwoord is even voor de hand liggend als revolutionair: beide. ‘Aanvallen zonder verdediging is dom. Verdedigen zonder aanvallen is niks. Alleen door hun vereniging kun je een wedstrijd winnen’, schrijft de filosoof-trainer. Het boek is een echte aanrader voor iedereen die de diepte van het spelletje wil begrijpen. Je moet je af en toe wel door zinnen heen worstelen als ‘Zijn synthetische doelpunten a-priori mogelijk?’ maar dan heb je ook wat.

2. Also fussbalde Zarathustra
In dit boek laat Farioli de oude Perzische profeet Zarathustra gewoon lekker een balletje trappen. In het Duits. Heel inspirerend.

3. What is it like to be a ref?
In dit baanbrekende artikel vraagt Farioli zich af of we ons kunnen voorstellen hoe het is om een scheidsrechter te zijn. Het antwoord is natuurlijk: nee. Scheidsrechters zijn dusdanig anders dat het onmogelijk is om te weten hoe zij in de wedstrijd staan. Ze maken beslissingen die niet te begrijpen zijn en zien dingen die geen mens kan waarnemen. Mooi is hoe Farioli op basis hiervan pleit voor empathie met de radicale ander: zij kunnen er ook niets aan doen.

4. Zijn en tijdrekken
Een onmisbare beschrijving over wat het betekent om voetballer te zijn. Hoe krijgt het voetballende leven betekenis in het licht van het eindsignaal? Hoe moeten we een bal begrijpen? En wat is voetbal eigenlijk? Vragen die iedereen zich zou moeten stellen. Of we nu op het veld staan of op de bank zitten. Met de beroemde citaat: de bal balt.

5. De gelukkige voetbalvrouw
De dramatische geschiedenis van een voetbalvrouw die na het baren van een wedstrijdbal in een psychose terechtkomt. Volgens sommigen is dit uitstapje naar verhalend proza een niemendalletje, maar Farioli laat in deze roman zien over psychologisch inzicht te beschikken. En het leest lekker weg.