Hubert is geen ochtendmens, maar ook geen avondmens: ‘Ik ben een gnoe’

Jarenlang dacht Hubert dat hij in het hokje van de avondmensen paste. Maar naarmate hij ouder werd, groeide zijn after-blaadjes-dip. En dat terwijl zijn ochtenden steeds productiever werden. Na maandenlang ernstig twijfelen durft hij er nu eindelijk openlijk voor uit te komen: ‘Ik ben een gnoe.’

“Ik ben een gnoe en ik ben trots!“, loeit hij fier over de savanne. Hubert kan weer door met z’n leven nu hij van al zijn twijfel verlost is. “Eigenlijk ben ik al sinds mijn geboorte bezig met de vraag: doe ik er wel gnoe? Maar wat maakt het eigenlijk uit wat voor mens je bent. Avondmens, ochtendmens, mensenmens, slangenmens, weet ik veel! Ik ben gewoon een gnoe.”

De tranen (van geluk) biggelen over zijn kaakbeenderen. “Of ik onzeker was? Natuurlijk! Avondenlang heb ik langs het helmgras gestruind, discussiërende over de verschillen tussen ochtendmensen en avondmensen. Ik heb nog steeds geen idee hoe mijn nucleus suprachiasmaticus precies werkt. Ik wil gewoon een grasvlakte, een koele waterbron en een gnoe die af en toe zegt dat ze van me houdt.”