Ze zijn degenen die nét op het verkeerde moment zijn geboren: de Palestijnse pechgeneratie. Wie zijn de mensen achter die term? Wij spraken met Rachida (80) en Jamal (5) uit Gaza.
"Ik ben geboren in 1943", vertelt Rachida. "Toen ik vijf jaar oud was, riep de VN de staat Israël uit. Daarna was het meteen oorlog. Mijn eerste herinnering is mijn vader die onder de brokstukken lag nadat ons huis was geraakt. In mijn leven heb ik meerdere oorlogen en het terreurbewind van Hamas meegemaakt. Echte vrede was er nooit. Ik neem het de politiek wel kwalijk, hoe er met mijn generatie is omgegaan. Wij vermijden ook liever het woord pechgeneratie, we zijn gewoon het slachtoffer van hebzucht en slecht beleid”, verzucht Rachida.
"Heel veel bloed", zegt Jamal over de huidige oorlog tussen Israël en Hamas. "Mama moest huilen en toen moest ik ook huilen.” De vijfjarige Jamal wordt al zijn hele leven geconfronteerd met conflict, en met de escalatie van afgelopen weken lijkt daar in de toekomst weinig verandering in te komen. “We moesten zelfs ons huis uit”, vervolgt Jamal. De jongen en zijn gezin behoren tot de meer dan één miljoen ontheemden binnen de Gazastrook.
Het is aan de politiek om een oplossing te vinden voor deze ongelooflijk ongelukkige generatie. Een mogelijke tegemoetkoming of compensatie ligt vooralsnog niet op de onderhandelingstafel. Rachida en Jamal hebben er op voorhand weinig vertrouwen in.
Dat gezegd hebbende, moeten we toch ook nog even stilstaan bij het hartverscheurend lijden van het Israelische volk onder de recente aanslagen van Hamas.
Misschien kunnen we een cadeaubon van de LOI opsturen?