Tijdens zijn eerste persconferentie liet Maurice Steijn weten vertrouwen te hebben: “Ik heb ervaring met werken in een teringbende.” De nieuwbakken Ajax-coach weet naar eigen zeggen hoe het is om te gedijen in complete wanorde.
“Zelf heb ik ook lange tijd getwijfeld hoe ze bij mij terecht zijn gekomen”, begint Steijn zijn verhaal. “Maar we moeten niet vergeten in wat voor chaos en wanorde ik bij NAC en Al-Wahda FC heb gezeten. Een Steijn in een teringbende is als een vis in het water.” Wellicht is hier dus sprake van een meesterzet van Misintlat. De scherven van Heitinga, Van der Sar, boze Ajax-vrouwen en het algehele wanbeleid zouden Steijn zomaar geluk kunnen brengen.
Ik zat in de bus na te denken over welke behoeftes van mensen nog overblijven in de toekomst als er
geen werk meer is te doen door alle technologische vondsten. Ik kwam later in de week uit op de
blijvende aantrekkingskracht van verhalen (kunnen) horen en vertellen, die het liefst wat verder gaan
dan de oppervlakte, in welke vorm dan ook. Toevallig zond M me een heel lang verslag van Oerol
vandaag. Dat was net het zetje, dat ik nodig had na de moeheid van een werkweek.
Ik keek vandaag ook naar de film “Still Life” over een man die begrafenissen regelde voor in
eenzaamheid gestorven mensen en hij zocht (vaak tevergeefs) naar overgebleven relaties van deze
mensen. De gedachte “Ontelbare verhalen zijn weg” kwam bij me op. Het lukte hem er weer 1 naar
boven te halen. Het leidde tot een wonderlijke vertakking. De film heeft een bijzonder en mooi einde.
Misschien is mijn motivatie om te schrijven; door een verhaal te vertellen meer verhalen te horen, te
ontmoeten. Daarnaast leert het schrijven me beter te kijken zoals de mooie woorden van K.
Schippers: “Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is”. Een tekst op één van de Roteb
(ref: afvalverwerking) wagens in Rotterdam. Zo is ook mijn omgeving gekleurd evenals de verhaale
42,
Col du panache (Croix de Fer)
Hotel Vougeot, even vieren
Een zeer stroef begin op de andere zijde van Alpe d’Huez
Getergd en langzaam begin ik aan de bekende zijde van de Alpe d’Huez
Bij de Telegraphe-Galibier komen we boven
De eerste soepelheid doet zijn intrede
Een dag compensatie
Uiteindelijk toch die benen
En ik knal de Croix de Fer op, startend bij de koffiestop
Ook dit jaar waren de kampioenschappen luchtfietserij niet druk bezocht. De 100m luchtverplaatsing
werd wegens gebrek aan ironie afgelast. Bij het onderdeel uit de bocht springen hebben zich enkele
deelnemers geblesseerd. Bij de estafette wilde 1 persoon het stokje niet doorgeven. Bij de steeple-
chase zijn een paar mensen het stadion uitgerend. De organisatie was georganiseerd, unaniem in
haar besluit om terug te kijken op een dag en repte van “een stukje beleving naar de mensen toe”.
De gemeente verleende geen vergunning voor het onderdeel gebakken lucht. De pers blonk uit.
Waarin is nog niet geheel duidelijk. Superlatieven waren er niet. Omstandigheden waren aanwezig.
Een toeschouwer verliet in heldere toestand het stadion.
Jmexcuse
Vogezen
Du vin
Du pain
Du muffin
Il pleut
Aardige mensen,
die Fransen.
Ken
Stad van water, fabriek, haven
kade, wind, regen, grijs en glas
Bam bam bam
Rotterdam
Leggen het jargon
Nu is er brug, markthal en station
In Rotterdam Zuid
breekt de pleuris uit
Zoekend naar het uitgerukte hart,
tref ik uitgewaaide kracht
Opgewekt “wat mot je dan?”
bruist het nieuw elan.
Tevallen
Dissociatie
Blokkade van ijzer,
beet van de slang,
trilling en vibratie
zijn niet meer
Ruimte vaart,
ster ver,
zwart gat,
EE
L
D
T
AA
L
B
O
U
Bierviltje
Iedereen vanaf 22 jaar
een basisinkomen van 950 euro
Kosten 165 miljard
Sociale bescherming kost nu 169 miljard
De besparing op de uitvoering
wordt geïnvesteerd in vuurwerkshow
(een film verbleekt in de woestijnzon – James Joyce)
Puin en ajuin das du vin et du pain, Rivierzand (J. Bernlef)
Geen kleur is bleek genoeg
voor deze herinnering
het landje voor de deur bijna
verdwenen in de grijze hersenschors
Hoe ik met kleine kromme vingers
tussen verwaaid papier en met een zorg
die aan verliefdheid grensde ten slotte
stuitte op glinsterend rivierzand
De gele wilde aardappeltjes daarin
Ieder scenario je vooraf bedenkt, achteraf niet te kloppen, Niet allemaal maar een hoop lawaai,Eindeloos geïnteresseerd in gras, Geboren om roerloos te staan, petje af voor de ontspanning.
Permanent onderschat
Kaders gewenst. Tahoma
Test van de letters waarvan ik de kleur en het lettertype heb gewijzigd. Het straalt regendruppels.
Het is wat het is, het wordt zoals
het wordt.
Eens zag ik gearmd Hattenstatter
pixels erbij?
Het zwemend licht aambij
aan ‘t nakende inktpad gestikt.
Toen bleekte
Geluk Geel Gewoon pijnappel zzwift.
kk leker woord tering