Nu het zorgpersoneel heeft aangekondigd half maart te gaan staken, breken veel Nederlanders – nu het nog kan – alvast hun been. Het is een mooie blijk van solidariteit en een hart onder de riem van ziekenhuismedewerkers, zeggen betrokkenen.
“Ik probeer gewoon m’n steentje bij te dragen”, zegt Denise (33), die zichzelf van de trap heeft laten vallen en daarbij niet alleen haar been brak, maar ook andere fracturen opliep. “Als die gasten straks over een maandje willen staken voor een beter loon, dan steun ik dat. Om de zorg te ontlasten heb ik mezelf nu maar alvast naar beneden laten donderen, anders krijg je van die ellenlange wachtlijsten eind maart.”
Voor sommige mensen zit er toch ook een praktische component aan, die belangrijker wordt doordat ook werknemers met andere essentiële beroepen staken: “Je moet bedenken dat er straks door de stakingen van personeel bij vervoerders en vuilnisophalers nog veel meer obstakels op straat komen te liggen”, zegt Menno Biemans, terwijl hij op zoek is naar een geschikte stationwagen om over zijn been te rijden. “De kans dat jij met je gebroken been bij de taxi of bus komt wordt daardoor veel kleiner. Vandaar neem ik het zekere voor het onzekere.”
Dat de wachtkamers van ziekenhuizen op dit moment volstromen, ziet de groep solidaire Nederlanders niet als nadeel. “Ik hoor wel verhalen over mensen die nu al buiten in de rij moeten staan voor de eerste hulp, maar goed, half maart is iedereen wel behandeld, vermoed ik”, zegt Inge uit Barneveld terwijl ze een roestige hamer uit haar schuur haalt. “Dat is even onhandig, maar we doen het voor een groter doel.”
Ik heb wel gauw mijn vuilnis weggebracht, vóór een eventuele staking.
Net zoiets denk ik.