Het is december dus kerst is weer in vol ornaat op onze beeldschermen te zien. De perfect gevormde cadeautjes en gewillige rendieren vliegen je om de ogen. Maar in hoeverre is zoveel kerst in een film nog functioneel?
Als in elke scène een guirlande hangt, ben je dan nog naar een film aan het kijken of ben je je gewoon aan het vergapen aan pure kerst? Wanneer voor de tiende keer een rechtopstaande kerstboom pontificaal in beeld verschijnt dan vraag je je toch af of dat niet subtieler kan. Dat is geen kerstfilm meer, dat is gewoon X-mas-rated.
We zien al die lichtjes en die gezelligheid en denken al gauw: dat is bij ons nooit zo. Vooral vrouwen, op wie toch het meeste druk ligt om van kerst iets moois te maken, worden onzeker als ze zo’n perfecte kerst zien. Dat is zonde. Kerst is juist iets om van te genieten.
We hoeven ons echt niet te schamen voor peperkoekhuisjes of voor grote sokken met cadeautjes erin boven een knisperende haard. Maar het moet wel functioneel zijn. Zolang de kerst die in beeld verschijnt in dienst staat van het kerstverhaal dan zou niemand er een probleem mee moeten hebben.
HO-HO-HO!!!