“Ohhhhh kijk nou! Koeliekoelie!” Miranda buigt zich over de kinderwagen waar de pasgeboren baby van haar vriendin in ligt. Automatisch gaat haar stem de hoogte in. “Zo schattig!’, roept ze. Haar stem is inmiddels een octaaf hoger dan aan het begin van het eenzijdige gesprek.
“Kiekeboeeee”, lispelt Miranda terwijl ze met haar hoofd boven de baby hangt. Het kindje geeft geen kik, maar Miranda zet door. “Wie is hier een grote meid? Wie? Ja! Ja!” Haar stem is intussen aan een dubbele looping begonnen.
Naast de kinderwagen begint Miranda’s hond plotseling te piepen. “Ben je klaar?" Vermoeid kijkt hij Miranda aan. "Ik wil graag naar huis. Ik ben wel klaar met dit gejank.”
Gaat ‘De Speld’ nu al stemmers voor de Partij van de Dieren werven? ‘t Artikel druipt van de hondensentiment.
Het sentiment.
hontje !!