James Camerons Avatar is een commercieel succes en een technologische triomf, maar qua diepgang valt er nog wel wat op af te dingen, zo bleek de afgelopen weken. Het verhaal, over blauwe übersmurfen die één zijn met de natuur en bedreigd worden door de boze imperialistische mens, zou voorspelbaar en eendimensionaal zijn. De kritiek zit de perfectionist Cameron niet lekker. Daarom brengt hij binnenkort in Imax-theaters een ‘Philosopher’s Cut’ uit, waarin ook het verhaal driedimensionaal en gelaagd wordt.
In de nieuwe versie is hoofdpersoon Jake Sully (gespeeld door Sam Worthington) niet alleen een marinier, maar blijkt hij ook afgestudeerd als filosoof aan de New School. In toegevoegde scènes contempleert Sully de existentiële consequenties van het leven in een ander lichaam, overwegingen over menszijn en het Zijn van de geest. Voor Sully kan het zijnde niet overwonnen worden, en verwordt door de techniek tot een manipuleerbaar bestand, een klaarliggend reservoir waarover men kan beschikken. De techniek als geestesgesteldheid. Naarmate het noodlot ons de wereld toont in zijn maakbaarheid, zien wij onszelf ook steeds meer als maakbaar. De mens verliest zijn wezen. Cameron dicht de tijd van de beleving, afgezien van zijn homogene en lege aard, een uniek karakter toe. Meerdere malen toont hij in de nieuwe versie het mythische embleem van de eeuwige terugkeer. “Het wordt een genot voor pretentieuze filmliefhebbers,” aldus Cameron.
Naast nieuwe scènes zal Depth of the Na’vi ook een nieuwe verhaallaag in de bestaande beelden aanbrengen. Dankzij revolutionaire speciaal voor de ‘Philosopher’s Cut’ ontwikkelde technieken kunnen gedachtenwolkjes in de derde dimensie worden aangebracht. In de wolkjes worden de gedachten van zowel mensen als Na’vi geprojecteerd. Uit deze gedachten, met name die van de Na’vi, zal de diepfilosofische laag naar voren komen die de criticasters in de eerste versie ontgaan is. “Het Zijn is ten slotte voor iedereen van belang,” concludeert Cameron.
Nu nog mensen vinden die bereid zijn naar de bioscoop te gaan om na te denken.
Dit lijkt me een ideaal concept om ook toe te passen op onze huidige regering.
Gewoon een extra laag aanbrengen waaruit blijkt dat een ogenschijnlijk eenduidige opmerking toch eigenlijk super-vet ambigu bleek te zijn en we gewoonweg niet verfijnd genoeg hadden gedacht toen in eerste instantie er geen inhoud leek.
Mmmm, het gaat dus een vrouwen film worden
Te zijn of niet te zijn, dat is inderdaad de kwestie. Mede gezien de gegevenheid dat in de niet zijn mode maakbaarheid existentieel problematisch is.