We kennen het allemaal: er zijn vannacht 8 miljoen vleeskuikens in je biofabriek geboren. Hoe behandel je die stuk voor stuk met zorg en liefde? Daar hebben we enkele tips voor:
1. Geef ze namen
Iedereen voelt zich specialer en beter als ze een naam hebben. Zeg nu zelf: het is toch leuker om te worden aangesproken met Herman653345 in plaats van niet aangesproken te worden en machinaal in een vrachtwagen te worden geladen?
2. Geef ze af en toe een extraatje: meng wat funnies door het graan
Het is fijn als je een klein kadootje krijgt. Dat je het gevoel hebt tussen de andere vleeskuikens jezelf te kunnen zijn. En wat schreeuwt meer ‘jezelf zijn’ dan een funnie tussen je graan aan te treffen? Jammie.
3. Gebruik een buddy-systeem
Juist met zo veel andere kuikentjes kan je je soms vreselijk alleen voelen. Als je echter kuikens aan elkaar koppelt door middel van een buddysysteem los je de eenzaamheid een beetje op. Het buddysysteem werkt als volgt: je bedenkt je dat er in theorie een buddysysteem is. Nu voel je je beter.
4. Verzwijg dat ze een moeder hebben
Wat niet weet, dat niet deert.
5. Laat ze foto’s zien van varkensstallen
Zeg erbij: wat hebben jullie het in vergelijking goed.
6. Motiveer je kuikentjes om in het nu te leven
Pluk de dag, maak je niet druk om de dag van morgen. Hang misschien een scheurkalender op van OMdenken.
Bonustip: Het is niet erg als een paar honderdduizend van je vleeskuikentjes ondraaglijk lijden – hun dood wordt er daardoor des te humaner van.
Beste kuikens:
Val met z’ allen de fokker aan, pik hem dood en vreet hem op.
Breek vervolgens uit en schijt een supermarkt onder, die jullie familie in de schappen heeft liggen.
😉
“Pluk de dag…” Voordat ie jou plukt.
Ik eet principieel geen kippenvlees meer.
Ik vind tournedos veel lekkerder.
Groot gelijk Sophie, kippevlees is zo goedkoop dat het alleen voor PAUPERS (bedelaars, red) geschikt is.
Ik kan je Japans Wagyu-rundvlees aanbevelen! Ziet er absoluut walgelijk uit, ik eet het met mijn neus dicht, maar het voordeel: het is veel DUURDER!!
270 dollar per kilo, dat moet jou als muziek in de oren klinken!
Dat klinkt goed, doe mij maar gelijk 100 kilo!
Dan stuur ik meteen het regeringsvliegtuig naar Japan om het op te komen halen!
(Verzonden van mijn iPhone XS Maximum te Griekenland)
Hmm, ik weet niet Lex.
Eigenlijk verlang ik terug naar echt Argentijns vlees, van de Pampa weet je.
Kun je het vliegtuig even doorsturen naar Buenos Aires? Ik weet wel een leuk adresje.
Doe maar een kilo, dat is wel genoeg.
En anders laten we gewoon nog een keertje halen.
(Verzonden van mijn iPhone XS Maxima te Griekenland)
Wat is beter?
1. Een kip met kop.
2. Een kip zonder kop.
Een gebraden kip op mijn bord.
Er is een boek geschreven, autobiografie door een vrouw in het noorden, over haar veelvoudige persoonlijkheid, allemaal bestaande figuren, levend en dood.
Helaas ben ik de titel kwijt.
Ik heb nog even gezocht, maar ik vond onder alle zoekwoorden enkel de gerechtelijke schandalen.
Daarnaast enkel ‘vergoedingen’.
Hetzelfde met een simpele Bijbeltekst, honderdduizend keer uitleg.
Voor mij zien de mensen eruit als arme dieren die hun natuurlijke habitat kwijt zijn.
Ze proberen via de rechter hun gezondheid te bemachtigen.
Het zijn hele goeie mensen. Je moet als dominee gewoon net doen alsof niemand het begrijpt. En als kerkbezoeker doe je ook zo.
Met de dokter idem dito.
Het advies van een ontheemde spiritualist.
7. Haal dat vieze milieu- en klimaatonvriendelijke stikstof uit hun couveuse.
7 bis Dan stikken ze in vrijwel pure zuurstof. Dat schijnt een goede dood (euthanasie, red.) te zijn.
Leer Verengelst Amsterdams, zodat de arme diertjes met hun makkers (buddies, red.) in hun ondraaglijk bestaan (unbierebele existentie, red.) soms nog iets leuks (funnies, red. ) kunnen lezen in De Speld (The Pin, red.).
Ik twijfel aan de metingen over het ondraaglijk lijden. Laat maar eens zien hoe het model is opgebouwd!
Maar, dat kost MILJOENEN!!
Vliegen vangen kunnen we allemaal.
De mug is de weg toe doe het.