Er zijn veel vragen rond de val van het kabinet. Als er iets duidelijk is geworden in de nasleep ervan en in het debat over de kabinetsval, dan is het wel dat er matige voetbalmetaforen nodig zijn om de situatie te kunnen overzien. Hier is een beknopte samenvatting van al het gebeurde in 24 matige voetbalmetaforen:
De bal lag voor de lijn voor een leeg doel. De aanvoerder van de grootste partij kon deze inkoppen, maar koos ervoor om zijn noppen in het gras te steken en al zijn spelers van het veld te halen waardoor de coalitie buitenspel kwam te staan. Zijn tegenstanders vroegen zich af of hij wel de juiste poppetjes op de juiste positie had ingezet. De neutrale kiezer werd de grote verliezer, want die had liever gezien dat in het laatste kwartier eender welke fc waar Bikker aan refereert juist de mouwen zou opstropen. In plaats daarvan zijn fractieleiders in een rondo elkaar de bal aan het doorschuiven , grossieren oppositiepartijen in opzichtige een-tweetjes en menen underdogs als Laurens Dassen ook mee te mogen spelen, terwijl het volk behoefte heeft aan doelpogingen.
Het politieke speelveld ligt inmiddels weer helemaal open. Het is daarbij geoorloofd om met gestrekt been in te vliegen op politieke tegenstanders terwijl de kamervoorzitter weigert te fluiten. Waar dit land nu aan toe is, is een eerlijke strijd waarbij de ogen op de bal gericht zijn. Voorlopig wordt er echter weinig geschoten, dus kan er ook niet gescoord worden. Bovendien is het nog onduidelijk wie de keepershandschoen op gaat pakken om een hattrick te maken. Er wordt vanzelfsprekend gekeken naar premier Schoof, maar die houdt zich vooralsnog op in de kleedkamer.
En dus komt de bal nu zeer waarschijnlijk bij de kiezer te liggen.
