In de afgelopen jaren kan je er in de media niet omheen: drugsgebruik zou te veel genormaliseerd worden. Maar is dat ook zo? Wij vroegen het aan onze kantoordealer Antony.
“Hee, jongens! Hoe is het? Heeft je moeder al gehoord of ze dat huis heeft gekregen Klaas? Jullie willen gewoon weer the usual toch?” Antony legt wat croissantjes en drie pakken sos op tafel. “Of ik denk dat drugsgebruik te erg genormaliseerd wordt? Tja, het is maar hoe je het bekijkt”, zegt hij, terwijl hij de biljetten in zijn hand snel telt om te zien of hij genoeg heeft gekregen.
“In mijn praktijk is het zo dat ik de gekste dingen voorbij zie komen he, van kantoorpanden als deze, tot aan gasten die bij hun ouders op zolder wonen, tot aan woeste chem-seks-feesten. Dus ik weet niet zo goed of ik een representatief beeld heb, paradoxaal genoeg. Ik zie alles!”
Terwijl onze stagiair een berg sos in vijf strakke lijnen verdeelt met onze drugskantoorpas, mijmert Antony verder. “Eigenlijk denk ik dat het wel meevalt. Mensen bellen mij, het is toch een soort bijzonder moment als ik langskom. Misschien is het voor echte verslaafden genormaliseerd, maar tegelijkertijd geloof ik niet dat als je echt verslaafd bent het een normale gang van zaken voor je is, snap je? Op een bepaald niveau moet je dat door hebben. Ok, zo genoeg? Tot morgen he gasten! En doe de groetjes aan je moeder Klaas!”
