Elke week bespreken De Speld en De Grote Podcastlas in de Volkskrant een land dat in het nieuws is.
- Ligging een flink stuk ten oosten van Madagaskar
- Vernoemd naar graaf van Nassau, latere prins van Oranje
- Hoofdstad Port Louis, vernoemd naar de Franse koning
- Pre-koloniale menselijke bevolking geen
- Pre-koloniale bewoners dodo’s
- Natuurlijke vijanden dodo voor komst Nederlanders geen
- Natuurlijke vijanden dodo na komst Nederlanders ratten en varkens
- Vlag bijna net zo woke als die van Terschelling
- Oppervlakte Chagosarchipel (exclusief water) zo’n negen keer Gibraltar
- Oppervlakte Chagosarchipel (inclusief water) groter dan de Falklandeilanden
De Chagosarchipel, de laatste Britse kolonie in Afrika, gaat terug naar de rechtmatige eigenaar. Met dat beetje extra oppervlak kruipt Mauritius mooi over de grens van tweeduizend vierkante kilometer heen. Nog een paar veroveringen en het land is net zo groot als Flevoland.
De Chagossianen, ooit verdreven door de Britten en momenteel grotendeels gehuisvest in krottenwijken, mogen dankzij de deal terugkeren naar hun archipel. Dat wil zeggen: naar alle eilanden behalve hoofdeiland Diego Garcia. Op de Amerikaanse legerbasis daar hebben ze namelijk niets tegen burgers, maar liever niet in hún achtertuin.
Mauritius is ermee akkoord gegaan dat die legerbasis de komende 99 jaar blijft bestaan. In het land leven hindoes, christenen en moslims al vreedzaam samen, dus nog wat meer diversiteit in de vorm van Amerikaanse militairen is alleen maar leuk. Voeg daar steeds meer westerse toeristen en Chinese investeerders aan toe en de smeltkroes is compleet.
Om de koloniale tijd volledig achter zich te laten, zou Mauritius zijn hele grondgebied overigens moeten teruggeven aan de natuur. Daar pleit dan weer niemand voor. En ach, de dodo krijgen we er toch niet mee terug.
