In een vloeiende beweging haalt Hans een flesje water onder de bijrijdersstoel vandaan. Alles heeft een vaste plek, alles ziet er Instagrammable uit. “Uit deze fles drink ik, in deze fles pis ik”, legt hij uit.
Hans (55) uit Zoetermeer is HR-medewerker van een middelgroot verzekeringskantoor én digital nomad. Sinds zijn baas thuiswerken toestaat, kan hij in principe overal ter wereld zijn werk doen. Hans woont daarom nu in zijn auto op een gratis parkeerplaats aan de rand van een Zoetermeers industrieterrein.
“Het is ideaal. Het mooie aan deze levensstijl vind ik dat je elke dag weer ergens anders wakker wordt. Ik ontdek steeds weer nieuwe plekken. Vorige week stond ik nog bij station Zoetermeer-Lansingerland, nu op een industrieterrein in Zoetermeer-Zuid. En volgende week? Wie zal het zeggen. Waarschijnlijk weer hier.”
Ik geniet met volle teugen. Iedere dag is een nieuw avontuur. Heel veel mensen zitten muurvast met hun ‘koophuis’, hun ‘gezin’, hun ‘levensgeluk en stabiliteit’. Niet voor mij! Ik ben eruit gestapt, die molen.
Dat hij rustig wordt van zijn vertrouwde supermarkt is niet de enige reden dat Hans zijn auto graag in en rond Zoetermeer parkeert. “Mijn kinderen wonen hier in de buurt, bij mijn ex. Ze kunnen langskomen als ik straks weer een vaste woon- of verblijfplaats heb. Maar momenteel zit ik in een fase dat ik meer van de wereld wil zien.”
Hoe lang Hans nog doorgaat met zijn bestaan als digital nomad, weet hij nog niet. “Een appartementje zou ook wel fijn zijn. Dus als je nog iets hoort, hou ik me aanbevolen.”
Meestal vind ik de speld grappig.
Satire, dingen enorm overdreven, en maatschappijkritisch of politiekkritisch ipv mens/individukritisch.
Hier wordt de plank op al die vlakken mis geslagen.
Dit is zónder overdrijven voor steeds meer mensen échte realiteit.
Inclusief nog de positieve gedachten erbij om het voor zichzelf nog een beetje dragelijk te maken ipv alléén maar zwaar.
Nope, deze ronde niet grappig.