De afgelopen tijd doet een nieuw woord de ronde: cultural appropriation. Het lijkt een very useful begrip, maar is het wel gepast om deze term uit de VS over te nemen?
De Amerikaan Henk de Vries vindt van niet: “Toen ik hier in Nederland voor het eerst mensen over cultural appropriation hoorde praten, voelde ik me behoorlijk gekwetst. Het is alsof een Amerikaan plotseling over gezelligheid gaat praten of zich aankleed als een kaasmeisje dat in een molen woont. Dat doe je toch gewoon niet?”
Volgens cultureel antropoloog Bertien Benkers noemt het vooral problematisch dat het begrip een soort caricature wordt. “De mensen hebben geen awareness van de precieze betekenis van het begrip. Net als met een term als white innocence. Dat is ook iets wat je niet zomaar in de Nederlandse context kan toepassen.”
Niet iedereen ziet echter het probleem. “Culturen beïnvloedden elkaar al sinds mensenheugenis” stelt Karin Dijksema. “Natuurlijk kan dat soms leiden tot onbegrip of andere rampen. Maar het levert ook veel op, zoals een vrouw die op het Eurovisiesongfestival Nederland vertegenwoordigt met een indianentooi op.”
Word nu Vage Kennis om betrouwbaar nieuws nog betrouwbaarderder te maken in deze tijden. Mocht dat je verder niet zoveel uitmaken, maar wil je vooral een gratis boek? Dan krijg je deze maand het jaaroverzicht ‘2023: Toch een Jaar’ erbij als je Vage Kennis wordt. Ga naar speld.nl/abonnementen.
Il mondo è bello perchè è vario. Of deze?
Of deze? Differentiatie moet als onderdeel en route en geen doel op zich zijn.
Belastingtarief in progressieve (en dus ook partiele) belastingheffing? Bedoelen ze dat?