Melle is een wonderlijk figuur, zo erkennen ook zijn vrienden en collega’s. Zojuist heeft hij nog slingers opgehangen voor een borrel, maar desondanks weigert hij een feest te maken van zijn leven.
“Het is een beetje een aparte snuiter”, analyseert Melle’s collega Jan. “Zijn leven is echt allesbehalve een feest. Kijk nou naar hem, daar spat de feestvreugde nou niet echt vanaf, of vind jij van wel? Ik zou dan denken, hang dan ook die slingers niet op, maar dat doet hij dus wel. Verder mag ik hem best wel trouwens hoor.”
Voor zijn vrienden is het een lastiger verhaal. Neem nou Jerôme, die weet niet zo goed wat hij van zijn vriend kan verwachten. “Feesttechnisch is Mel echt een enigma. We krijgen hele wisselende signalen van hem. Je ziet hem nooit echt lachen, of eens een lekker dansje maken, of zelfs maar een vrolijk wijsje fluiten. Maar dan wel die slingers ophangen. Tsjah, ik denk dat hij gewoon wat tegendraads is. Hij weigert gewoonweg om zich te gedragen naar iemand die slingers ophangt.”
Inmiddels hebben Melle’s collega’s en vrienden zich verzoend met het idee dat ze nooit helemaal zullen begrijpen wat er in zijn hoofd omgaat. Zij zullen voor altijd vastzitten aan deze ongrijpbare man die wél slingers ophangt, maar het feest nooit in zijn leven zal toelaten.
