“Ik heb altijd hoog gevoetbald, vroeger”, zegt een man die met een biertje in de hand in een voetbalkantine staat. “Ja, ik kon een aardig balletje trappen. Ik was technisch, snel en had een goed schot. Ik speelde altijd hoog”, vertelt hij aan de barvrouw, die nauwelijks geïnteresseerd lijkt.
“Ik heb de Eredivisie net niet gehaald, zeg maar. Maar ja, daarvoor heb je ook een beetje geluk nodig. En ik heb een zwakke linkerknie, dat heeft me genekt”, zegt hij terwijl hij met z’n hand in een schaaltje borrelnootjes graait. “Ik ben weleens gescout door de KNVB voor zo’n regionale selectie, maar ik ben nooit op die uitnodiging ingegaan. Ik had daar ook niet echt de drive voor. Wel het talent.”
“Waar heb je dan gespeeld?”, vraagt de barvrouw uiteindelijk, om maar iets te zeggen. De man is even stil. “Ja, niet een hele bekende club hoor, V.V. Waspik.” Hij is weer even stil. “In de C2”, fluistert hij in zijn bierglas.
