Niet veel politici durven het te zeggen, maar deze doet het gewoon: de bekentenis dat hij de toekomst van je kleinkinderen opgeeft voor het comfort van mensen die nu leven. “Het is waar dat uw en mijn kleinkinderen – bij wijze van spreken, want ik heb geen kinderen – geen toekomst hebben, maar dat offer ik graag op voor een comfortabeler heden voor mensen die nu leven”, zegt de politicus.
“Het is daarmee niet de gemakkelijkste waarheid, maar wél de eerlijkst”, vervolgt hij zijn betoog. “Nog nooit heeft iemand uit de toekomstige generatie op mij gestemd. Ik ben er natuurlijk voor iedereen, maar er moeten keuzes gemaakt worden. Je kunt niet én een toekomst voor je kleinkinderen én lekker de wereld rondvliegen, lage belasting voor de allerrijksten invoeren en oneindige economische groei nastreven. Sorry, mensen die na ons komen, maar je kunt niet álles hebben.”
De politicus zet daarom alles op alles om de boel de boel te laten voor de mensen nu. “Het is heel makkelijk om als politicus je niet met de toekomst van je kleinkinderen te bemoeien, maar ik vind dat we dit moeten doen. Het is de enige manier om onszelf te verzekeren van comfort. Vandaag, maar ook morgen.”
Toch maakt de politicus zich geen illusies. “Ik weet ook dat ik zo, door het opgeven van de toekomst van iedereens kleinkinderen alleen, niet ineens iedereen kan voorzien van een eenvoudig, comfortabel leven zonder gedragsaanpassingen. Maar dan denk ik altijd bij mijzelf: als ik hiermee ook maar een handjevol mensen heel veel geld en macht kan geven, dan is mijn missie al hartstikke geslaagd.”
Ja, laten we NU lekker feesten met z’n allen, denk niet aan generaties, en al helemaal niet aan volgende! Hoia holee, links, rechts, het dak eraf!
Een gelukkig, niet woke, gezin. Er zit duidelijk geen cent subsidie aan dit artikel.
Wat dom. Je kan toch ook vanalles beloven aan jullie sukkels?
Een foto van een gezin met drie kinderen. Vetgedrukt staat daaronder, dat een of andere politicus geen kleinkinderen wil. Gaat de politicus dat straks eisen van hun kleine grut? Nieuwsgierig gemaakt wil ik doorlezen.
Maar in de eerste alinea van de veel te lange tekst staat nota bene al, dat het gaat over een politicus die geen kinderen heeft!
Zijn/haar naam mag niet worden vermeld. Die politicus wordt nota bene in de koptekst “moedig” genoemd.
Geen goede beurt Jan van Tienen.
Zus, je kunt Jan de verkeerde foto niet verwijten. Het is aannemelijk dat de illustrator de tekst niet heeft gelezen, wellicht vanwege de lengte.
Tante, de politicus is de meisje met staartje rechts op de foto.
Paulientje, het is het meisje. Dat weet je toch!
Voor mij maakt het niet uit. Ik heb zowel nu comfort en mijn kinderen en kleinkinderen krijgen ook comfort (zolang die domme onderdanen ons blijven betalen).
Prins Pils (ook wel koning onbenul genoemd) vanuit een zonnig oord.
Tsja Jan, we leven in het hier en nu. Get used to it.