Toen Miranda Voorvliet aan het eind van een sollicitatiegesprek de vraag kreeg of ze ook minpunten had, bleef het even stil. Je weet dat de vraag komt, maar wat zeg je op zo’n moment? “Poeh”, zegt ze. “Even nadenken hoor.”
“Ik heb gemerkt dat ik vaak iets té perfectionistisch ben”, begint ze na een korte stilte. “Dan trek ik alles naar me toe en dan kan ik eindeloos door blijven gaan tot ik het écht perfect vind. Daarnaast heb ik de neiging om grote bedragen uit de bedrijfskas te jatten, collega’s af te persen met naaktfoto’s, en in vuistgevechten te belanden.”
“Ik kan niet samenwerken,” gaat ze verder. “Ik kom vaak stomdronken op werk. Te laat, als ik al kom opdagen. Ik ga heel vaak naar het toilet en dan kom ik verdacht agressief terug. Ik laat collega’s struikelen als ze met hete koffie lopen. Ik lieg heel veel. Ik zeg vaak dat ik dingen gedaan heb terwijl dat niet zo is en dan zadel ik anderen op met de gevolgen. Ik kan wél heel goed tegen kritiek.”
“En tja, die enkelband hè. Van de rechter mag ik eigenlijk helemaal niet meer in deze omgeving komen, maar als ze er echt zo’n moeite mee hebben komen ze me maar halen. Verder kleed ik me totaal niet representatief. Ik heb eigenlijk geen verantwoordelijkheidsgevoel. Ik hou niet van lezen. Tellen doe ik ook niet graag. Ik maak eigenlijk nooit iets af. Ik ben meermaals veroordeeld. Ik worstel met een gokverslaving. Ik eet heel ongezond. Ik maak graag misbruik van mensen die niet stevig in hun schoenen staan. Ik ben vergeetachtig. Ik vraag vaak aan collega’s of ze m’n kut willen zien.”
“Ik heb geen rijbewijs. Maar je moet gewoon zorgen dat je niet gepakt wordt joh. Je kan toch rijden? Verklaring Omtrent Gedrag heb ik aangevraagd. Niet gekregen, maar ach. Oeh, ik vind het wel een lastige vraag hoor, even denken. Ik steel wel eens van bejaarden. Trap wildvreemden van hun scooter. Heb foute vrienden. Multitasken, vind ik moeilijk. Ik zeg vaak dat ik de notulen maak en dan doe ik dat niet. Ik schreeuw veel. Praat vaak door mensen heen als ze iets belangrijks aan het doen zijn. Ik spoel niet door als ik naar de wc ben geweest. Ik knip mijn teennagels het liefst tijdens het eten. Neem m’n telefoon eigenlijk nooit op. Bel mijn collega’s vaak ‘s nachts op en dan doe ik alsof ik iemand anders ben. Ik ben racistisch, seksistisch, heb een stronthekel aan mensen die slecht ter been zijn. En ik ben vaak te eerlijk.”
“Ik ben vergeetachtig. Ik vraag vaak aan collega’s of ze m’n kut willen zien.”
Perfecte combi van eigenschappen.
U kunt gelijk beginnen.
Gefeliciteerd, Miranda Hoogvliet! U kunt morgen aan de slag bij de integriteitscommissie van de VVD.
Voor welke functie solliciteert Miranda? Iets bij een verzekeraar lijkt me passend. Of een bank?
Kortom een droomkandidaat.
Klinkt als een links iemand die enkeluitkering wilen genoodzaakt is te solliciteren
En oh ja, ik lieg altijd.
Wil je met me trouwen?
Heeft ze nog verbeterpunten?
Perfectie, het keurmerk van Veilig Plassen Nederland.
“[..] Ik maak graag misbruik van mensen die niet stevig in hun schoenen staan. Ik ben vergeetachtig. Ik vraag vaak aan collega’s of ze m’n kut willen zien.”
Oke, ik weet genoeg. Wanneer kun je beginnen?
Een goede CV.
Goed, dus fout.
Ik heb Miranda Voorvliet (17) direct aangenomen als hoofd van de recherche in Brabant. Haar ervaringen kunnen wij goed gebruiken bij het vangen van het boeventuig dat daar welig tiert.
Ze verzwijgt dat ze voor Uber heeft gewerkt.
Vragen aan mijn collega’s of ze m’n kut willen zien … Dit is alleen een minpunt als je haar niet laat zien wanneer het antwoord positief is!
Wat een kut reactie!
Kutreactie, of kut-reactie.
Poesietief, zeggen we hier dan.
Perfectionistisch *en* eerlijk. Wauw.
@Geile Geis. Jij hebt kennelijk weinig vrouwelijke collega’s… Man, op een gegeven moment wil je gewoon je email eens afwerken.