Voor Jetse en zijn vrienden was het een gewoonte om vrijwel elke zaterdagavond voor 5 euro een foto te laten maken door een mannetje met een Polaroid-camera. Een vlug rekensommetje leerde dat ze misschien beter een slimme investering konden doen: zelf een Polaroid-mannetje kopen.
“Je moet het zien als een investering op de lange termijn”, vertelt Jetse terwijl hij een kopje thee brengt naar zijn nieuwe huisgenoot. “Elke keer weer 5 euro lappen, dat liep gewoon in de papieren. Als we dronken waren maakten we soms wel 12 foto’s op een avond. Nu kunnen we gewoon helemaal los. Ook als we nuchter zijn, overdag.”
“Varen op de grachten, op het strand, als we statiegeld brengen naar de supermarkt, als we wachten tot de douche vrij is…” Jetse somt de momenten op die ze nu ook kunnen vereeuwigen met hun eigen Polaroid-mannetje. Hij zet de thee op tafel. “Nee, nu even geen foto Alagappan. Thank you!”
Bizar dat dit artikel niet gesponsord is, het leest als reclame.
Vooral dat vriendengroep.
Dat bedoel ik.
Trymp, vriendengroep, globaal op de hoogte
U is y in het kwadraat.
De nuchterheid aanvangen heeft zijn weerslag op wat je voorheen deed.
Tot hier de opbouw van mijn betoog.
De polaroid-vrouwtjes zijn gevangen in een oog opslag.
Waar het om gaat is dat je goedkoop genomen wordt door de Speld.
Daar ga ik dus niet voor.
Polaroid! Hoe oud is dit “nieuws”?
Hoezo?
Dit artikel is vast gesponsord door Agfa of Kodak
Test
The quick brown fox jumps over the lazy dog.