Al ruim een week wordt de discussie over de dodenherdenking fel gevoerd. Als op vrijdagavond acht uur de twee minuten stilte ingaan zal iedereen dan ook opgelucht ademhalen.
“Eindelijk even geen opiniestukken over hoe links Nederland onze tradities in de uitverkoop doet”, zal een man op de Dam denken. “Wat heerlijk, zeg, die stilte. Ik had me helemaal verloren in deze discussie zonder erop te reflecteren waar we het nou eigenlijk over hadden.”
Een vrouw staart bedachtzaam voor zich uit. “Dat we ons weer collectief hebben laten meesleuren in een landelijke discussie over de Nederlandse identiteit die onder vuur zou liggen. Ik heb zelfs mijn profielfoto op Facebook veranderd. En dat allemaal omdat 1 man heeft aangekondigd dat hij nu lawaai zou gaan maken, en dat we dat met zijn allen klakkeloos hebben verheven tot een nationaal debat omdat dat nu eenmaal is wat we tegenwoordig doen. Triest is dat eigenlijk. Maar deze stilte, heerlijk, ik kan eindelijk weer rustig ademhalen.”
“Eigenlijk is een discussie over wat je herdenkt ook wel belangrijk”, denkt een kind van 3 dat op de schouders van zijn vader zit en de menigte overziet. “Daarom hebben we een herdenking ook, juist om die discussie levend te houden. Maar die discussie hoeven we niet te voeren tijdens de twee minuten stilte. Het is ook belangrijk dat we eens onze mond houden en stilstaan bij iets dat groter is dan wijzelf.”
Dan wordt de stilte afgesloten met het blazen van The Last Post. “Shit”, denkt een man die thuis voor de tv heerlijk tot rust was gekomen. “Ben ik helemaal vergeten aan de oorlogsveteranen te denken.”
De Last Post wordt ter inleiding van de 2 minuten stilte geblazen. Dus niet erna. Dan wordt afgesloten met het spelen van het Wilhelmus.
Overigens, lees het boek van Maud van de Reijt: ‘Zestig jaar herrie rond twee minuten stilte’. Daar zullen we ook na honderd jaar nog getuige van zijn. Het laat zien hoe we, ieder op zijn/ haar manier, worden geraakt door de afgrijselijkheid van ‘oorlog’ en onderliggende ‘grootheidswaan’, haat’ en ‘onverdraagzaamheid’. Die ‘herrie’ is in zekere zin een luxe die wij ons hier kunnen veroorloven dankzij vrede en veiligheid. Elders op de wereld is dat anders: echte oorlogen waar we collectief van wegkijken….
En het is niet de Last Post, maar de taptoe.
Let toch op je taal, een man!
Het is SCHIJT.
Sinds een aantal maanden is de buurvrouw, een aanhanger van Concert at Sea en strandtent de Branding, begonnen met een of ander onderaards geluid, mogelijk een babyfoon hoewel ze zelf geen kinderen heeft. Het kan ook zijn dat de scheepsmotoren op een afstand doordreunen door de aanbouw (buiten de algemene regels tot nu toe, een schuur) aan haar huis die gebouwd werd in de tijd van de VVD wethouder uit dit dorp waar een traditie geldt alles onderhands te regelen. Hij stemde ook voor Brouwerseiland.
Ik durf niks te zeggen want je wordt voor die dingen met je leven bedreigd en de mannetjes lopen zo bij je binnen. Ook dat is traditie op dit dorp, voor je troel opkomen.
Reactionairen op een fatsoenlijke manier.
De meeste Nederlanders zijn opgeleid tot stoorzender.
Langer dan een minuut vooruit kunnen ze niet denken.
Als begoocheling een eigen ritme ontwikkelt is het zwarte magie.
Veilig plassen houdt ook in: stil plassen, binnen twee minuten.
Collaboratie op Schouwen-Duiveland in de Tweede Wereldoorlog
Veilig Plassen Nederland
Ik sprak net een amateurzender (radio) bij het strand die zei dat zendpiraten niet meer bestaan omdat FM gewoon helemaal dicht gebouwd is en ze er niet meer door kunnen komen. Dezelfde bevolkingspolitiek.
Hij liet me het ruis horen.
Die oorverdovende stilte nadat die lastpost is gaan dimmen.
Geef mij je oor, omdat ik me aan jouw stilte stoor.
Ja ja, lach er maar om.
in Nederland hebben we wél volledige vrijheid van meningsuiting en persvrijheid. Dat is een groot goed.
Ook ook al beweren sommige rechtse tokkies anders.
Nou ja Carrie, vrije wil? Ammehoela!
Ik mag graag vrije-wilplassen, dus zeiken waar ik wil. Maar dat noemt de rechtse elite wildplassen en dat mag niet van die autoritaire lui.
Freedom is heel belangrijk [grimlach] voor Shell en Unilever, [grimlach] anders zoeken ze dat in London [grimlach] en wordt daardoor heel ons land unemployed [grimlaugh].
Mark, Corrie, Geert, Manneke Plas en Peter, ik ben benieuwd of jullie vanavond om acht uur jullie grote bekken twee minuten weten dicht te houden.