Milan gaat altijd languit op de grond liggen als er een groepsfoto wordt gemaakt. Eerst deed hij het af en toe, maar de laatste tijd is er geen ontkomen meer aan. Toch vinden zijn vrienden het prima, want tussen het stof en afval op de grond is precies waar Milan zou moeten zijn.
Je hoeft maar een camera op een groep te richten of Milan rent alweer gretig naar de voorgrond om zijn lompe lange lijf daar in de breedte op de grond uit te stallen. “Goedzo, viezerik” mompelt Lisa zacht, met een glimlach neerkijkend op Milan. “Daar hoor je ook.”
Dat Milan de foto als moment van verbondenheid verpest door een beetje op zijn zij te liggen en guitig in de camera te kijken, is nu eenmaal zo. “Ik kan me niet voorstellen dat Milan gewoon tussen ons zou staan.” Daan schiet in de lach. “De gedachte alleen al, nee dat klopt gewoon niet.”
Het monumentale werk 100 jaar De Speld – Deel I is nu verkrijgbaar, bestel het hier.
9 van de 10 tandartsen raden dit boek aan.
Totally Spies is ook aanwezig zo te zien.
Ik begrijp Milan wel. Als de schoolfotograaf er zoals gebruikelijk minstens vijf minuten over doet om de boel in te stellen, ben ik ook genoeg er maar bij te gaan liggen.
” ben ik ook genoeg er maar bij te gaan liggen.”
U bedoelt?
Dat jongeding rechts op voorgrond is met haar gespreide benen blijkbaar té uitdagend voor de jongeman links boven haar, die dat niet kan aanzien.
Gelukkig ben ik altijd de groepsfoto op de middelbare school uit de weg gegaan. Ik sta (of lig) er nergens bij. Anders zou ik daar ook nog op gechanteerd worden.
Jaja, een uitgestoken tong, iemand die op zijn rug laat kijken, norse gezichten, mensen die naar alle kanten kijken… het is nog erger dan de Nachtwacht.
gast ju begrijp gewon niet !
is vet koel !! !
ju ben gewon loezer
Ik distantieer mij totaal van Daan, dit gaat te ver!
Correctie: Waar ik Daan zei bedoelde ik Milan. En waar ik te ver zei, bedoelde veelste ver. En dan wil ik nog 3 jokers inzetten.