Hossein Zohrevand / Wikimedia Commons

De eerste 10.000 dagen van Ayatollah Khamenei 

Hij zal de komende decennia zijn internationale relaties nog wat moeten finetunen

Voor iedere grootayatollah zijn de eerste tienduizend dagen van bijzondere betekenis. Wat voorspellen de cruciale eerste dertig jaar van Ayatollah Ali Khamenei voor de komende decennia van zijn ambtstermijn? Wij blikken terug.

De eerste tienduizend dagen verliepen voor Khamenei niet zonder rookie mistakes. Sinds zijn aantreden afgelopen 1989 kwam het de tweede grootayatollah van de Islamitische Republiek Iran al zes keer op sancties van de Verenigde Naties te staan. Dat is relatief vaak, maar ten tijde van zijn benoeming tot de officiële vertegenwoordiger van God op aarde had Khamenei nog vrij weinig ervaring met kernwapens, mensenrechten en het neerslaan van demonstraties.

Khamenei zal de komende decennia bovendien zijn internationale relaties nog wat moeten finetunen. Eind vorig jaar ontstond er nog een diplomatiek relletje tussen Khamenei en de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman, die Khamenei ‘de nieuwe Hitler in het Midden-Oosten’ had genoemd. Voor de opperste leider, die toen pas in zijn achtentwintigste ambtsjaar zat, kwam dat op een ongelukkig moment.

Ook de onderhandelingen met bijvoorbeeld de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, China en Rusland over het nucleaire programma van Iran verlopen met het nodige gesteggel. Het valt Khamenei zwaar om die landen enthousiast te krijgen voor uranium.

Het zal nog spannend worden of Khamenei de hoge druk de komende decennia vol gaat houden. De kersverse geestelijk leider moet namelijk flink wat balletjes in de lucht zien te houden met zijn onbeperkte macht over alle Iraanse staatsinstellingen. Maar al met al stemmen de wittebroodsweken van de hoogste leider toch hoopvol. Hij heeft een goede start gemaakt en zich manmoedig door de tienduizenddagengrens heengeslagen. De hoogste leider heeft in zijn prille jaren belangrijke successen behaald. Bijvoorbeeld het uitspreken van een fatwa tegen 3G-internet. Volkomen terecht.


Uw reactie telt. Juist nu.

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

3 tips om tóch een beachparty te geven.

Het allerkleinste heeft de grootste resultaten als mensen delen (met mij, dat is meestal het enige wat ze graag vergeten). De rest schermt zich af en ploetert naar roem en erkenning via afstompende lesmethoden met de elleboog over het schoolschrift zodat je niet af kan kijken en er in de verkramping geen plagiaat kan zijn op hun nieuwste uitvindingen. Zo bereik je hier met je ellebogen het hoogst maatschappelijk bereikbare gesteund door een leger dilettanten die als tiener hebben geleerd hun vrienden oplettendheid en moraal bij te brengen. De computer gaf ook geen soelaas.

Ik herinner me het inzicht dat alleen de nar alles mocht zeggen tegen de koning. Alleen de nar genoot vrijheid van meningsuiting. Toen ik hier over schreef, kwam ik op een terrasje een vrouw tegen die naast koning Idris van Libië had gewoond net voor Khaddafi een staatsgreep pleegde in dat land. Alleen de nar had mogen blijven, zo zei ze. Ze vroeg me niets openbaar te maken omdat haar leven in gevaar kon komen, maar haar verhaal wel op te tekenen voor het nageslacht. Mensen nemen de geschiedenis heel serieus. Maar ze blijven altijd achterlopen, ze weten zonder gevoel voor context alleen hoe het niet moet, niet hoe het wel moet. De simpelste gedachte op de kleinste schaal wordt (in mijn geval, ik zeg dit niet uit grootwaan maar bescheidenheid, ik geef enkel mijn ervaring weer) gestaafd door verhalen en ontwikkelingen in het hier en nu die niemand ter wereld kan bevatten en die met geen enkele statistiek te vangen zijn. In dat geval is de concurrentie het grootst om zonder te spieken zo veel mogelijk bommen aan te dragen.

Kort na mijn gesprek begon de burgeroorlog in Libië en was Khaddafi dood.

Reageer
gravatar

koffiepraat…
Nu pas snap ik Lorena Bobbit die er, toen ze de penis van haar man er met een keukenmes had afgesneden, in haar auto mee vandoor ging en onderweg door het raam naar buiten smeet.

gravatar

Even opletten Polleke! Het Suikerfeest (Id al Fitr) heeft hij al dertig (30) keer gevierd in zijn ambtstermijn. In het begin nog met evenementen als het publiekelijk collectief ophangen van homo’s, maar zijn PR-staf heeft dat om publicitaire redenen naar binnenshuis verplaatst. Ook het stenigen van overspeelde vrouwen is van de agenda gehaald. Nu worden alleen nog doorgedraaide ultra-centrifuges aan kinderrijke gezinnen uitgedeeld, om luiers sneller droog te krijgen. Een minpuntje: hij weigert nog wel steeds om een stropdas te dragen.

gravatar

Op het Allerheiligste Woord van God mag er geen commentaar zijn van de mens.

Tenzij je Microsoft Edge neemt, gesponsord.
Naarmate de inhoud afneemt nemen de technische keuzes toe en andersom.
3 tips om tóch een beachparty te geven.

gravatar

Ik dacht eerlijk gezegd dat het persoonlijk bedoeld was tegen mij na de insider’s adviezen van Zen. Er is wel vaker met IP gerommeld. Zoals Corrie va Hiernaast eens aangaf als ‘grapje’, de tragische momenten waarop ‘mensen de Speld serieus namen’.

gravatar

U zult wel begrijpen welk belang de technische innovaties behelzen, voor ‘meer openheid en democratie’.

gravatar

Hoeveel dagen had die Beamuts er eigenlijk opzitten?
‘s Kijken zo’n 33 jaar, dat is 12.045 dagen.

En dat voor een miljoen per jaar, belastingvrij, plus wat ‘bijkomende voordeeltjes’. Ook voor haar ruime familie.

Maar wat deed ze nou eigenlijk voor?
En was dat dan niet ondemocratisch?

Hè?!

Waarom zegt het parlement daar dan niks van?!
Of het volk, in een referendum?
Oh, mag dat niet?!

Hè?!