Het is welbeschouwd een kleine taak. Herman zou het vandaag nog kunnen uitvoeren, als hij wilde. Maar liever laat de 37-jarige illustrator het klusje een half jaar liggen, zodat hij er lekker over kan piekeren. “Ik noem het ‘rijping van het taakje’: dat het voelt alsof het zwaar en zompig wordt, en je er een maximum aan ellende aan beleeft”, zegt Herman, die feitelijk in slechts een half uur klaar zou zijn. Maar dat wil hij niet.
“Soms schrijf ik de taak op mijn to do-lijst voor die dag”, legt Herman uit. “Dat is dan wel in de wetenschap dat ik het toch niet ga afstrepen die dag. Voor het slapen gaan kijk ik dan nog eens naar die krabbel op het lijstje, en dan besef ik dat de taak ‘s nachts op zieke wijze verder rijpt, als een rotte vrucht die dof in een verduisterde kamer van de geest ligt te schimmelen.”
Het moment waarop Herman dan toch besluit in godsnaam zijn klusje maar te klaren is daarmee een vreemd moment voor hem. Vorige week nog deed hij iets waar hij al een goede vijf maanden af en toe tijdens het forenzen aan dacht. “Het gevoel wat ik kreeg toen ik eindelijk mijn schoen naar de schoenmaker had gebracht om te laten verzolen kan ik enkel omschrijven als een gigantische en bitterzoete opluchting.”
Het monumentale werk 100 jaar De Speld – Deel I is nu verkrijgbaar, bestel het hier.
9 van de 10 tandartsen raden dit boek aan.
Dit artikeltje heeft een klein jaar piekeren opgeleverd. Het streven is nu dat het volgende schrijfsel van Jan ergens halverwege 2019 als kopij ter goedkeuring bij Jochem op zijn bureau zal dwarrelen.
Succes jongen.
Een zwerfkei doet geen blaadjes wegwaaien mits goed geplaatst.
Ik wil wel eens weten welke tandarts het boek níet aanraadt. Het zal de mijne wel weer zijn.
Een paar jaar geleden heb ik eens een olifant verzoold. Zijn linker achterzool werd zijn rechter voorzool en zijn rechter achterzool werd zijn linker voorzool.
De verwachting hierbij was dat hij in kringetjes achteruit zou lopen. Niets van dat alles. Na weken van helen kon hij eindelijk weer op zijn poten staan en de eerste voorzichtige stappen zetten. Precies als voorheen…pfff.
Hij luste alleen geen Rolo’s meer.
Herman, wel eens aan een carriere in de politiek gedacht? Toptalenten als jij kunnen we altijd wel gebruiken in bijvoorbeeld een onderzoekscomissie, of een mooie ministerpost!
Quo Vadis.
Saevis Tranquillus in undis.
geen neplatijn door nep-intellectuelen alsjeblieft! Het doet pijn aan mijn aures!
Ik denk hierbij vanzelf aan Vincent van Gogh.
Die offerde ook alles op voor zijn kunstzinnige roeping.
Hij werd wereldberoemd zonder aan zichzelf of zijn gezondheid te denken.
Alsof ik weer iets over mezelf lees:-)
Desja fu!
Ik heb dat gecombineerd met gitaar proberen te spelen. Na 3 jaar denk ik erover om er één te gaan aanschaffen waar wel echt geluid uit komt.