De voorzitter van Paris Saint Germain schuift onrustig heen en weer op zijn stoel. Voor hem op een tafel ligt Neymar uitgestald. Een curator gespecialiseerd in Braziliaanse voetballers gaat zodra vertellen hoeveel zijn nieuwste aankoop waard is.
“Hij is lenig, snel, heeft een goede dribbel. Een enorme drive ook. Dat is zeker wat geld waard meneer,” bevestigt de curator. Geroezemoes in het publiek. De curator frunnikt aan zijn snor. “Mooi kapsel zie ik ook, goed onderhouden. Dat is goed voor de merchandise. Ja met deze jongen ga je veel shirtjes verkopen.”
Er valt een stilte. “Maargoed, meneer wil natuurlijk weten: wat is zoiets nou waard?” De voorzitter knikt voorzichtig. “Ik zou zeggen…: zeker een paar miljoen euro! Misschien zelfs wel 50!” Het publiek slaakt collectief een zucht van verbazing en begint te klappen. De curator strekt zijn arm richting de voorzitter. “Gefeliciteerd meneer! Mag ik vragen hoeveel u ervoor heeft betaald?”
Dit soort objecten is de dood van kunst en kitsch. Vond ik het vroeger leuk om te kijken naar een middenvelder die plotseling niet voor 5 maar voor 7 ton van de hand ging, is het spelletje met de heer Neymar geheel bedorven. Voor mij geen kunst of kitsch meer, terug naar de rommelmarkt.
Gewoon bij de Aldi halen voor 5,95
Wat kostte een raket naar de maan eigenlijk, vroeger?
Was dat met of zonder broodjes kaas voor de bemanning?
50 euro bij de Aldi
Dan bent u helaas afgezet.
Zodra > weldra! Doeg 🙂
Aan diverse gezichten te zien gebeurt het opmerkelijkste rechts buiten beeld. Staat daar een koffer met het transferbedrag?