Filmliefhebber Sven Veenhof heeft het net weer ondergaan: de film Fifty Shades Darker. “Het was weer een wellustige masochistische ervaring. Ik heb me nu al drie keer door de film laten vernederen.”
Veenhof vindt het fijn om door de film gedomineerd te worden. “De zoetsappige muziek brengt een gagball in, het oppervlakkige acteerwerk slaat vleeshaken door je goede smaak, het dunne plot hijst het eraan omhoog en geeft het er flink van langs. Door de dunne psychologie blijft je gevoel voor esthetiek met gloeiende rode striemen achter.”
De film dwingt je volgens Veenhof om allerlei emoties heel intens te voelen: “Plaatsvervangende schaamte, haast ondraaglijke saaiheid. Het is heerlijk om zo overmeesterd te worden. Je voelt je hulpeloos, maar ook ondeugend. Je voelt echt dat je gestraft hoort te worden!”
Veenhof kijkt verder smachtend uit naar de nieuwe Transformers-film.
Wat een leuk idee van De Speld om eens wat meer aandacht te besteden aan heimelijke, onbevredigde verlangens.
Ja!, ik ga ook wat vaker ”in the field” experimenteren met mijn lichaam.
Bij ons in de duinen is toch bijna alles toegestaan.
Corrie.
Geen toeval: 14 februari: hic et nunc wordt een boeiend aspect benoemd: uiting van intermenselijke gevoelens in een natuurlijke omgeving. Het is echter de vraag of de nieuwe burgemeester (VVD) die nobele intentie wel deelt. Voor zover ik Pauline Krikke ken, heeft zij een hekel aan zowel zaad- als zandverstuivingen én aan actieve werkwoordsvorming rond haar achternaam. Heel anders dus dan die Amerikaanse president die heel ongecompliceerd adviseert: “Grab ‘m by the pussy”. Ik zie een staatsbezoek van die jongen van Trump aan Den Haag dan ook niet op korte termijn gerealiseerd.
Beetje het Monty-Python gevoel dus? Misschien dan toch maar gaan. Anderzijds, Flikken Maastricht geeft net zo’n gevoel.
Bondage is erg in in politiek Den Haag.
Fifty shades of grey is een goede film waar ik veel inspiratie uit kan halen. Maar Fifty shades darker is mij te zwart.
Van zwartjes hou ik niet.
Corrie.
Aanbevolen: wurgseks.
Meerderen zijn erbij omgekomen.
misschien wat voor ons om de filmrechten te kopen en er een Disneyfilm van te maken. Vervangen we de hoofdrollen in die van Pocahontas en Aladin. En alle kinderen die er dan heen gaan!
Dit is alvast de recensie?
Dank! heb ik een extra reden om NIET te gaan.
Ben benieuwd of Wiemie ‘m al gezien heeft.
Drie keer al. Met die semantische lagen in de film kunnje er toch meerdere boodschappen uithalen. Ik vind em bijna net zo goed als “the unbearable lightness of being”. Ook zo’n cu(l)tfilm.
Inmiddels al vijf keer. Het is verrukkulluk!!!
Ik ga nog een keer mee, Wiem. ik wil me door je laten vernederen in het toilet van Pathé, nadat je de nacho’s die ik van jou heb moeten betalen aan een andere vrouw hebt gegeven, met wie je na afloop mee naar huis gaat.