Je kunt er gebak krijgen en prima doorloopkoffie; de ambiance is klassiek. Maar red je het daar ook mee?
Een etablissement met het woord ‘Kerk’ op het uithangbord treedt men immer met gezonde scepsis tegemoet. Zeker wanneer het een Lutherse variant betreft: waar een katholieke kathedraal nog bourgondische associaties oproept, staat de protestantse stroming toch niet bekend om haar grote culinaire erfgoed.
De locatie is in ieder geval prima. Ruim opgezet, hoge plafonds, een redelijk sfeervolle maar sobere inrichting en in ieder geval prima bereikbaar. De akoestiek is uitstekend, de bediening is niet zo goed als in de Rooms-Christelijke traditie, maar zeker acceptabel, en de muziek is stemmig.
So far, so good. Maar dan het menu. We kiezen voor de daghap. Wat een treurnis! Een stemmige introductie op een bedje van nietszeggende clichés. Het mist de pit die je van een dergelijke amuse zou mogen verwachten. Er missen bovendien de nodige zure tonen.
Als hoofdgerecht krijgen we zacht gegaard gezever en gezwam. Op zich heeft alles een prima textuur, maar de liefde ontbreekt. Het is te gekunsteld, te leeg, en belangrijker bovendien: te weinig.
Een tussengerecht dan maar, en nog een tweede. Wat de bremzoute smurrie precies was durf ik eerlijk gezegd niet meer te zeggen, maar feit is dat de muziek erbij prima klonk. Een extra scheut rode wijn was geen gek idee geweest en ook om extra brood moesten we expliciet vragen. Godzijdank wordt alles uiteindelijk vakkundig afgeruimd en kunnen we eindelijk verder.
Zo komen we, wat terneergeslagen, bij de toetjes terecht. Zoals gezegd: de koffie is heel behoorlijk, en dat voor een Bravilor van 50 liter. Anders is het met de in ronkende letters op het bord aangekondigde begeleidende cake. Die is namelijk slap en flauw, te droog en te zoet. Een domper.
Ik had gehoopt het niet te hoeven zeggen, want het gebouw is prachtig en het personeel doet vast en zeker zijn best, maar toch: hier kom ik nooit meer.
Och, een van mijn mindere ketens.
Er missen de nodige zure tonen.
Heeft nooit iemand aan Johannes van Dam gevraagd aan WELKE kroketten hij de voorkeur gaf: kalfskroketten, rundvleeskroketten of godbetert goulashkroketten? Waren zijn kroketten altijd wel kosher en van Kwekkeboom? En in welke substantie gebakken, bakolie, geharde cocosolie, OPEC-olie, stookolie, schapenvet of paraffine-vet? En op welk brood te nuttigen: wit, bruin, volkoren, spelt, zuurdesem, Waldkorn? Dé krokettoloog-bij-uitstek laat ons verweesd achter met vragen waar we nooit meer antwoord op zullen krijgen. Onze kroketgastronomie zal opnieuw moeten worden uitgevonden.
Geachte heer F. Van Heeden,
Als antwoord op uw vraag; Rundvlees, Kwekkeboom, OPEC-olie, speltbrood.
Met vriendelijke groet,
Mark Tingelaar
Marketingmanager Kwekkeboom
Jawel met mij!!! Kwekkeboom was NIET zijn favo-kroket.
Van Dobben en anders niet, de kalfskroket op precies te zijn.
Gebakken in ossewit en geserveerd op het oud-hollandsche witte langwerpige broodje dat in de volksmond bekend staat als een ‘puntje’.
De rundvlees bitterballen vielen ook niet tegen, de groentenkroket had van hem niet gehoeven.
De kalfskroket op een puntje liefst met een lik Dyon-mosterd (de huis- tuin en keukensoort), de rundvlees bitterballen liever met een grove Zaanse mosterd.
Hij zei me ooit nog: als de Dobben krokettenfabriek, want dat is het, ooit opgekocht gaat worden door Mora….. schiet mij maar lek dan, op naar de hel; vol Kwekkeboom-kroketten.
Als ik die ‘bittergarnituren’ van Cora Mora maar nooit hoef te beoordelen.
Dat hoeft hij nu niet meer, eind goed al goed.
Geachte mevrouw H. Annie,
In de marketing zegt men: het hoeft niet waar te zijn, als het maar mooi is. Verkoopcijfers zijn alles.
Met vriendelijke groet,
Mark Tingelaar
Marketingmanager Kwekkeboom
PS: NIEUW: de koekroket! De smaak van rund gecombineerd met een zachte spijsvulling zoals de lekkerste koeken altijd hebben. Verrassend lekker!
En geen croquet of ander rolvormig voorgerecht te bekennen.
Je zou zeggen dat het wel een keer klaar was met zijn recencies maar hij gaat maar door, benieuwd wat ie over zijn volgende locatie te zeuren heeft!
“het gebouw is prachtig”: stenen voor brood…
Religieuze kletskoek, het bekendste gerecht, is helaas buiten beschouwing gelaten.
Kerk znw, de (m), -en
Een meestal behoorlijk opvallend gebouw bestaande uit een grote open ruimte waarvan gelovigen van een goddelijk opperwezen menen dat hij daar speciaal verblijft, bedoeld om deze god gezamenlijk te kunnen bedanken voor zijn hulp bij dood en verderf, waarvan de aanwezigen met grote zekerheid weten, dat hij die nooit heeft en nooit zal verlenen, daar hij het onheil als oppermachtig en liefdevol opperwezen op allerlei wijzen zelf heeft gezaaid en nog zal zaaien, teneinde zijn gelovigen de mogelijkheid te bieden hem te danken voor zijn daden.
Ik ben benieuwd naar zijn recensie van het hiernamaal(s). Maar ik vrees dat de tent failliet is. Dan maar barbecueën bij de beneden buren.
Geldt deze recensie voor alle oud-Lutherse kerken?
Ik denk hierbij in het bijzonder aan de vele katholieke kerken die destijds door de Staatse regering zijn geconfisqueerd, maar nooit terug zijn gegeven, alwaar het koken binnen de familie van de toenmalige kok mocht blijven vanwege hun goddelijke, ja zelfs hemelse aanleg voor de haute cuisine uitgeoefend in de torenspits.
Niet zo verwonderlijk deze recensie van de oude Lutherse kerk. Volgens de WikipediA omschreven als vrijzinnig en ingeslapen en dat zal zeker betrekking hebben op de culinaire vleugel van dit genootschap. Vrijzinnig wil in dit geval zeggen doe maar en ingeslapen het vooral het niet volgen van de adviezen van Escoffier, Vatel, etc.
Dat gedweep met de koffie snap ik niet.
Ooit een keer geprobeerd; bagger!!! Deze recensent kan beter een kuil in de grond gaan zoeken om te verdwijnen van pure schaamte..
‘Een bravilor van 50 liter’ tsk tsk tsk… sluikreclame heet dat!
Over de bijsmaak van Senseo heb ik hem nog NOOIT gehoord terwijl.. ach iedereen weet.
God verhoede dat die man een kerk met uitstekende authentieke italiaanse espresso binnenstapt en de tent kapot schrijft….
Niemand drinkt toch Senseo met de “echte” Senseo-koffie?
Tsja Joop, luistert, ik heb nou eenmaal geen Bravilor tot mijn beschikking; zelfs de 20 liter versie is voor mij té ruimteinbeslagnemend en te duur…
Ik heb wel Bravilor-padjes koffie geprobeerd, iets duurder maar vooruit.
Werkelijk AL mijn visite zei: hè get Annie, het lijkt wel begrafeniskoffie; doe mij maar een Haagsch bakkie…. tot die tijd originele Senseo dan maar, niet goed genoeg maar in het land der blinden wahwah…
Ik heb nog 398.354.569 DE punten nodig voor een echt espressoapparaat maar ik knip die punten nooit uit, en om ze te sparen is helemaal van de gekke; de onzin…. wat nu????
We moeten wel eerlijk zijn om deze kritiek te kunnen beoordelen, als er om peper en zout gevraagd was, dan was dit vast en zeker met liefde op tafel gezet en was dat probleem opgelost en als je om sambal gevraagd had, was het nog heet geworden ook.. Het feit dat er toch een tweede tussengerecht genomen is, betekent dat het in ieder geval te eten was, anders doe je dat niet. Het niet melden van de prijs die er voor betaald was, onthoud ons de mogelijk om een juiste prijs/kwaliteitsverhouding in te schatten. Waar we dat niet kunnen doen is ook onduidelijk, het adres van het etablissement, staat niet genoemd en daarom weten we ook niet wat er nog meer op het menu stond. Het is nu eenmaal bekend dat de daghap, de meest voor de hand liggende mogelijkheid is om niets bijzonders voorgeschoteld te krijgen. Echter juist gezien de bijzondere locatie, zou ik gewoon zeggen, bak wat lariekoek, neem wat ouwehoeren mee, een magnetron om de boel op te warmen zodra je wilt eten en huur die hele toko.Er zijn wel degelijk mogelijkheden, want iedereen die lult uit de ruimte weet nu eenmaal dat daar meer zit dan alleen op aarde..Kijk maar omhoog, dan zie je dat vanzelf. Ik pleit dan ook voor consumentair onderzoek, over welke locatie we het hebben, voordat we het een herkansing kunnen geven..
MMMmm, een satire op de uitvaart van Johannes van Dam had grappig geweest kunnen zijn maar laten ze daar juist geen koffie met cake hebben geserveerd. Dus veeeel sterker zou zijn om de echte gerechten die er wel geserveerd werden (kroketten, oesters e.d.) te recenseren. Zo wordt het wel een erg gemakkelijke scorende valse kritiek die ik met een 4 zou willen honoreren en dan niet voor de inhoud, alleen nog voor de moeite.
Goh, ik vind ‘m wél leuk.
Hoe jij jouw gevoel voor humor jureert zal mij echt een worst wezen: van welke zelfbenoemde jury maak jij trouwens deel uit dat je zo pedant een score hier geeft?
Een score geven is niet per se pedant, niemand hoeft het er mee eens te zijn en scoren staat vrij. Maar dat bovenstaand verhaaltje een van de zwakste bijdragen van ons aller Speld is kan moeilijk ontkend worden.
Alles staat vrij, daar gaat het niet om. Mij staat het vrij om het pedant te vinden, jou staat het vrij om het een zwak stuk te vinden. Toont alleen maar aan dat gevoel voor humor persoonlijk is, en dat punten geven een zinloze -en pedante- bezigheid is.
Toch zit er in het peIdant zijn i.v.m. Johannes van Dam wel wat goeds: “Ik ben niet arrogant, ik ben pedant. Een betweter. Zo omschreef de bekende culinair journalist Johannes van Dam zichzelf in een interview met het Parool. Het onderscheid zat er wat hem betreft in dat je arrogant bent wanneer je je beter voelt dan een ander, terwijl je wanneer je het echt beter weet, en dat wilt laten zien, slechts pedant bent”.
Dat peldant moet dan weer pedant zijn maar helaas werkt de correctie niet meer. Dus maar zo.