“Corporate rock draait om de suggestie van vuigheid”

De Three o’Clock Shadows hebben met Raw … and Sore een knap vervolg gegeven aan het debuutalbum Raw. Dat is een verdienste in een scene waarin bands zelden een tweede ronde wordt gegund. “Corporate rock is de Champions League van de muziekindustrie”.

Raw … and Sore is een prima album, met een goede mix van rocksongs en effectieve balads als Crushed en If Only. Met de beste wil van de wereld is er niet meer over te vertellen. Dat klinkt nauwelijks als een compliment, maar vlakheid is precies wat corporate rock zo’n aantrekkelijk genre maakt voor de platenlabels. De perfecte corporate rocksong mist profiel en kan daarom eindeloos worden gemolken. “Radiozenders zijn er dol op”, zegt bandmanager Josh Ransom aan de telefoon vanuit Des Moines, Iowa. “En wat belangrijker is, corporate rock songs doen het zeer goed in televisiecommercials voor mannenproducten. Dat is echt een lucratieve business.” De contextfactoren zijn erg belangrijk bij het luisteren: “Uit onderzoek dat wij hebben laten uitvoeren blijkt dat als je binnen een bepaalde bandbreedte blijft, partners geen aanstoot nemen aan onze muziek. Sterker, uit experimenten blijkt dat bij de beste corporate rocksongs de partners de muziek vaak niet eens horen.”

Corporate rock is in de basis een eenvoudige formule, aldus Ransom. “We wekken de suggestie van vuigheid, maar zijn nooit aanstootgevend”. Dat gaat verder dan het vermijden van evidente no go’s als satanisme, politieke kleur of destructief harddrugsgebruik. “Onze doelgroep is zeer kritisch en dat maakt goede corporate rock boven alles een balanceeract. Het mag niet te gelikt klinken, geen boyband met gitaren. Maar het moet ook niet te gek worden.”

Ook authenticiteit is een belangrijk element in de aantrekkingskracht. “Onze fans zijn zeer kritisch naar bands die bij elkaar zijn gezocht. De gouden regel is dat een band uit ten minste twee broers moet bestaan, of ieder geval uit vrienden sinds de middelbare school.” Dat geldt ook voor het gedrag van de bandleden. Geforceerde uitspattingen zijn uit den boze. “In termen van off stage performance zoeken wij wat we noemen de ‘sweet spot of awesomeness’. Bandleden doen juist die dingen die de fans wel zouden willen doen, maar waar ze zichzelf nooit toe zouden kunnen zetten. Denk aan tatoeages in de nek, een affaire met een Braziliaans bikinimodel of opgepakt worden voor openbare dronkenschap. Het bij de les houden van de bandleden is een Olympische opgave. De jongens van de Three O’s zijn gelukkig zeer professioneel, en dat heeft zich uitbetaald in een awesome nieuw album.”

Een uitgebreidere versie op http://bllx.wordpress.com/