Thomas Dekker, die vlak voor de start van de Tour de France van dit jaar onverwachts van deelname werd uitgesloten, blijkt toch mee te rijden. Het voormalig supertalent is verbolgen over zijn uitsluiting en heeft besloten zich door ‘niets en niemand’ tegen te laten houden. Dekker stapt elke middag om vijf uur, ‘als het hele mediacircus weg is,’ op zijn fiets. Zijn vader houdt de tijden bij en probeert de weg zo veel mogelijk vrij te houden.
Volgens het schaduwklassement dat door zijn vader en manager wordt bijgehouden staat de jonge renner nu op slechts 1:30 van koploper Fabian Cancellara, waarmee hij virtueel een negentiende plaats bezet. “Ik heb dit jaar erg goede moraal. Ik vlieg die bergen straks werkelijk op.” Dekkers moeder heeft aangegeven indien nodig de truien te breien, mocht zijn klassering daartoe aanleiding toe geven. “Als mijn zoon na de Alpe d’Huez het bergklassement leidt, dan maak ik een mooie bolletjestrui voor hem. Hij werkt zo hard!”
Een onofficiële deelname is een logistieke nachtmerrie in vergelijking met een reguliere, zo ondervindt Dekker. Er staan geen verzorgers met zakjes eten en hij moet zelf de campings boeken. Ook bandenplakken is bewerkelijker dan bij zijn normale werkgevers, ook al omdat Dekkers broer, en mecanicien, allergisch is voor rubber. Daar staat dan echter weer tegenover dat de jonge renner niet door controleurs lastiggevallen zal worden.
Volgens Dekker zou het oneerlijk zijn als hij niet wordt opgenomen in de einduitslag. “Ik krijg heel vaak onverwachte controles voor mijn kiezen. Dan moet ik weer plassen in zo’n bakje als ik net lekker op vakantie ben. Nou, dit is een onverwachte deelname. Dat moet dan ook kunnen, vind ik.”
Wielerkenner Jean Nelissen schat de kansen van Dekker ‘op zich’ goed in. “De laatste keer dat iemand onaangekondigd meedeed aan de Tour was toen Baron Woeritz zu Guttenbach in 1907 met een paard meereed. Ze hebben toen de regels aangepast, maar volgens mij moet het met een fiets nog steeds mogelijk zijn mee te doen. Je komt volgens mij echter niet binnen de tijdslimiet binnen als je na middernacht finisht. Ik gun het hem in ieder geval van harte; die passie, daar kunnen de andere jongens nog wat van leren.”
Vooral dóórgaan!
(Altijd leuk voor later een boek ofzo )
Ik maak er ernstig bezwaar tegen dat er zo weinig gereageerd wordt op dit briljante initiatief. Nederland is een natie van lapzwanzen en nonvaleurs. We zien hier een mooi stukje innovatie en een renner die zijn verantwoordelijkheid pakt en daarbij niet bang is om op zijn bek te gaan. Zet dat eens af tegen de patatgeneratie van plaspilslikkende ideale schoonzonen en dan weet ik wel waar mijn sympathie moet liggen.
Geniaal item!