Hij heeft er op zijn knieën naar gezocht, maar Killerszanger Brandon Flowers heeft nog steeds geen antwoord gevonden op de vraag: Are we human, or are we dancer? De release van de hitsingle over de prangende vraag of wij menselijk of danser zijn heeft de wetenschappelijke wereld wel wakker geschud om zich nog eenmaal over de vraag der vragen te buigen.
Een eerste peiling onder neerlandici wijst uit dat wij in ieder geval geen danser zijn. In navolging van hun Angelsaksische collegae wijzen zij erop dat ‘wij’ in ieder geval nooit danser kunnen zijn, hoogstens dansers. De Nederlandse Taalunie laat weten ‘menselijk’ waarschijnlijker te vinden dan ‘dansers’. Maar zegt in de filologie noch de linguïstiek de middelen te vinden dit empirisch aan te tonen.
Filosoof Herman Bentmeijer laat weten dat de taalwetenschappers hier voorbij gaan aan de essentie van de opgeworpen vraag. Volgens de filosoof verwijst Flowers hier duidelijk naar de vraag of mensen ‘mens’ of ‘mensch’ zijn. Bentmeijer: “De rockster heeft alleen niet de kennis dit in een formulering uiteen te zetten die voldoet aan de eisen van bovengenoemde taalpuristen.” Flowers vraagt zich dus af of homo sapiëns ook menschen zijn. Overstijgen wij het dierlijke? Deze overstijging is namelijk het begin van de ethiek, volgens Bentmeijer. Alleen wanneer wij het dierlijke voorbij gaan, zijn wij subjecten. De werkelijke vraag die Flowers stelt is dus: Zijn wij subjecten of dansers? Flowers is ‘on his knees dying for the answer’. Afgaande op de videoclip denkt Bentmeijer dat we best weleens dansers kunnen zijn.
Er is echter ook een groep die dit met zekerheid durft vast te stellen. Volgens Trancedans: de weg van de geblinddoekte danser, een spirituele praktijk met een wetenschappelijke basis, is de vraag van Flowers makkelijk te beantwoorden. “Wij zijn allen danser, alleen de meeste weten het niet en denken menselijk te zijn. Dat is jammer, want creatieve processen zijn micro-weerspiegelingen van de grotere levensprocessen. Ze vormen een brug tussen het onbekende en de dagelijkse werkelijkheid. Ik adviseer Flowers binnenkort een langs te komen voor meer duidelijkheid.”
het antwoord is gewoon “YES”
Ik ben een danser maar mama niet dat is een prostituee maar das eigelijk ook danser he want die verdient daar soms 20 euro per dag mee en dan gaan wij naar de macky D en ik bestel dan een heppy meal mama is dus een danser en ik ook voor oudere meneren.
@Büs Zauffer, es is immer nog cogito sum, waardoor de rethorische frage niet anderz kan zein, dan de doorwrochte en heilloze afvraag of er buiten het da sein niet iets “meer substantielersch” zogar “denser” aan het aardse bestehen vast gekleefd zit. Ikch volharde dus in meine opvatting.
@Kees Mein Lieber Kees, nochtalthans ben ick blijde, dat wij nicht van de Penguijns afschtammen opdat wij waerlijk ons Karmaval fiern kunnen. Bij voorkür in Juinen.
Binnenkort kunnen we ons weer in eenlange reidans, op de tonen van eenvoudig gezongen dichtsels, door de straten bewegen. Althans: wij mensen die waarlijk carnaval kunnen vieren.
@Droog Koekje: Dank voor uw uitleg! Reeds deed vooronderzoek in die richting wijzen. Een zich veelvuldig vergissende dame te Luik (une ‘trompette’) heeft er de hand in gehad, dat dit Miss Verstand om zich heen is gaan grijpen. Een schier eindeloze rij gewilligen liet zich hier vervolgens in mee trekken.
Ghij zeit allen verwart! Hij sprekth nicht over “danseur” edoch over het biyvoegkelijk nahmwordt “denser” hetgeen dichgter betekend. Nikx nie dansner of zoo!
@Bastiaan: Neen, mijn beste, aardig zijn en warmte verspreiden zijn zijn 2 verschillende zaken. Zo vind ik mijn warmteverspreidende radiator in de keuken heul niet aardig. Wel koester ik lustgevoelens jegens hem, maar dat valt buiten het kader van dit onderwerp.
De discussie of wij danser of mensen zijn;
Eenvoudig; een mens is menselijk en de waarde die erin ligt betekent dat je opkomt voor de nood en crisis van andere mensen.
Danser, zijn alleen maar mensen die zich mooi voordoen, en de prijzen winnen die er zijn, en misschien nog op de cover komen ook.
Ik denk dat we niet kunnen spreken of we een danser-soort of een mensen-soort zijn. Daar zijn we te veelzijdig en verscheiden voor. Want de discriminatie van rassen begon ook door de vraag of er onderscheid gemaakt moest worden.
Nee de vraag wie of wat we zijn, is geen publieksdebat, het is een vraag voor ieder voor zich als zelfbeschouwing, en met als leidraad de roeping of het levensdoel.
Toch een danser, is wel goed in het versierritueel, want hij/zij ligt goed in de markt.
Een mens ligt op hartelijke gronden in de markt, want die probeert eerder aardig te zijn als de mooiste glans te verspreiden.
Is aardig zijn, hetzelfde als warmte verspreiden?
Sapristi! Waarde D.G.O.! Gij hebt vol- als meede -ledig gelijk! Het is Maikel Renfurmschaal. Bij deze dus een herbenaming, dan wel hernoeming van voornoemde schaal. Geweldig staat mij echter nog op het netvlies, hoe hij -de voetballer van weleer, dan- Man of the Match was, bij de afscheidswedstrijd van het oude Kasteel. Het werd een prachtige overwinning tegen de N.E.C. die het seizoen daarna zijn nieuwe werkgever zou zijn.
Dan wel MAIKEL Renfurmschaal, graag. Wel de feitjes blijven checken, dat doen de lieden bij de Speld ook altijd met een Duits aandoende betrouwbaarheid.
Ik bespeur, à propos, een hoogst klassiek-Marxistische ondertoon in het oeuvre van Adam Levine, waarin verandering middels een proletarische revolutie niet alleen noodzaak is, maar ook onontkomelijk. Dit blijkt ook in zijn vroege werk al, getuige ‘Harder to Breathe’ over de verstikkende werking van kapitalistische uitbating en ‘She will be loved’, waarin de nakende heilstaat als een minnares in spe wordt verbeeld. Treffend.
Heeft Angelos Charisteas dat werkelijk gezegd? De teleurstelling, die zich van mij Meester maakt, in deze, is wel zódanig groot, dat ik per direct en onverwijld, mijn naar Hem, sorry, naar hem vernoemde fruitschaal een andere naam zal geven. Ik zal mijn fruitschaal voortaan de welluidende naam ‘Michael Renfurm-schaal’ geven.
@Melle: ik als appelcynicus van het eerste uur heb alreeds jaren geleden de appel ingeruild voor de perzik/nectarine. Alhoewel deze beslissing in onofficiele debatten, doorgaans gevoerd in rookvrije Bossche cafés, menigmaal tot verhitte dicussies heeft geleid, ben ik ervan overtuigd dat Heraclites het zo gewild had, ware hij een 21e eeuwse Griek geweest. Tegelijkertijd betreur ik de afwezigheid van de moderne Griek in het debat. Het achteloze ‘het zal wel’ waarmee topvoetballer Angelos Charisteas zijn bijdrage aan de appelcynische discussie leverde is tekenend voor de verloochening van de moderne Griek jegens het roemruchte filosofische verleden van zijn volk. Zowel wijlen Heraclites als Levine zullen zich toch bewust moeten zijn van het vacuum in het menselijke bestaan dat zich als ten onrechte een klokhuis aan ons openbaart. Eea leidt tot een situatie waarin cynisme op zijn plaats is, wat zeg ik: het is een plicht jegens het bedrieglijke ‘mensch zijn’ an sich.
Door een opmerkelijk toeval of een onbegrijpelijk script van YouTube kreeg ik meteen na de clip van The Killers nog de clip ‘Goodnight Goodnight’ van Maroon 5 te zien. En zo kunnen we meteen door van een ontologische naar een teleologische (of theologische) discussie, want zanger Adam Levine poneert hierin de stelling “Something’s gotta change, things cannot stay the same.” Levine geeft hiermee een geheel nieuwe invulling aan Πάντα ῥεῖ, het dictum van Heraclites. Door te stellen dat ‘dingen’ niet alleen in beweging zijn, maar ook MOETEN zijn, kan hij een geheel nieuwe wending geven aan discussies over moraal, ethiek, de relatie tussen religie en wetenschap en de tafelmanieren in zijn algemeenheid. Levine’s nieuwe filosofische stroming, appelcynisme genoemd, begint ook in Nederland aardig aanhang te krijgen.
Andersom kan natuurlijk ook, mijn bovenste en daarnaast beste Edward. De Sas van Gentse laminaatrecensent Gijsbert Klapschans (14-10-1966) mag zich een ware kenner van het werk van Schopenhauer noemen. Zonder deze vermaarde, edoch ietwat onappetijtelijk ogende grootheid in de wereld der filosofen ware Gijsbert nimmer in aanraking gekomen met de nooit uitgebrachte kelderopnamen van Jacques Herb. Indirect ware hij in dit geval ook verstoken geweest van het kerstalbum van Cannibal Corpse. Zo zie je maar weer dat het balletje raar kan rollen en dat daarnaast een omgekeerd evenredige relatie muziek-filosofie als de door jou zo stellig geponeerde zeker niet naar het rijk der onmogelijkheden dient te worden verwezen. Graag je commentaar hierop.
Ik heb mij al afgevraagd of deze vraag niet beter in een filosofisch boek zou toepassen dan in een muzikale uiting. Wellicht dat door deze muzikale uiting (die door vele mensen wordt gewaadeerd) meer mensen zich met filosofie gaan bezig houden?