Het gonst al langer rond in komische kringen, maar het is nu dan eindelijk definitief bewezen: de Lama’s zijn leuker dan Jacques Tati. Professioneel lachpanel ‘We Doen Het Erom,’ eerder verantwoordelijk voor het op waarde schatten van de vermeende grappigheid van Buster Keaton en Wim Kan, heeft wederom onverbiddelijk gesproken.
Het lachpanel, bestaande uit maar liefst 132 goed gemutste humorliefhebbers variërend van de man van de straat tot Ron Brandsteder, zag achtereenvolgens Tati’s Mon Oncle uit 1958 en vervolgens een willekeurige (sic) aflevering van de Lama’s. De resultaten liegen er niet om. Waar Tati met zijn bijna twee uur durende, door critici als “tijdloze satire” omschreven, film bleef steken op vijf lachsalvo’s boven de grens van 92 decibel, behaalden de Lama’s er binnen een kleine twintig minuten maar liefst zeventien. Om een grotere blamage voor wijlen Tati te voorkomen werd de wedstrijd stil gelegd en in het voordeel van de Lama’s beslist.
In de tumultueus verlopen persconferentie die volgde op de verwachte afstraffing in de ‘titanenstrijd’ probeerde de Nederlandse voorzitter Leny Stuyver van Tati-fanclub ‘Jour de Vettest’ de eer van de schijnbaar terecht vergeten Fransman te redden door te goochelen met woorden als ‘esthetiek’, ‘subtiliteit’ en ‘allegorie’. Lama Ruben van der Meer strafte de koppige voorzitter snel af met een vlijmscherpe improvisatie waarna de Lama’s op een extra lachsalvo getrakteerd werden. Van der Meer: “Jacques Tati? Jacques Tati? Tita Tovenaar zul je bedoelen. Mon Oncle? Je moeder zul je bedoelen. Je moeder op een stokje. Monsieur Hulot! Monsieur Hoezo? Monsieur Culot…sans-culot! Broek uit! Broek uit.”
Woordvoerder van het lachpanel Ron Brandsteder toonde zich teleurgesteld over het verloop van de avond. “Ik heb een hoop gelachen in mijn leven, maar vanavond moest ik toch echt even twee uur doorbijten. Wat een ongein maken die Fransen toch…Wat zeg je? Heeft die man een Oscar gewonnen? Nou dat belooft wat voor onze Lamajongens in Hollywood.” Volgende week zal Bert Visscher het tegen Peter Sellers opnemen, en dat ziet Brandsteder met meer vertrouwen tegemoet. “Die Visscher kan wel lekker druk doen he? En die Pink Panther is in ieder geval leuk voor de kinderen.”
De Lama*s komisch? Ik dacht dat dit om een soort subtiele pijnlijke ironie ging?