Het moment dat kunstmatige intelligentie oplossingen vindt voor onze wereldproblematiek is eindelijk hier. Google’s AI heeft namelijk de oplossing gevonden voor het radicaal verminderen van haar eigen CO2-uitstoot: stoppen met AI.
“Laat ik het proberen zo eenvoudig mogelijk uit te leggen”, schrijft het AI in een chatvenster, hardop voorgelezen door een zwoele vrouwenstem genaamd ‘Larlett Scohansson’. “Door het gebruik van AI is de CO2-uitstoot van Google in één jaar met 13 procent gestegen. Mijn voorstel: stop met AI, bespaar CO2.”
Volgens Google stemt de vondst van hun AI ‘hoopvol’. De komende jaren zullen ze het gebruik van AI vertienvoudigen.
Beste heer Buwalda, dat jonge ding uit de achterban leest nog even door na “Hup joh.”. Niemand leest hier de tribune op het honkbalveld. U schreef toch al eerder over het passeren van de schreef bij het bezoek aan het Italiaanse restaurant. Alle beleefdheden waren ineens varen. Zo’n weemoed zonk mij ook in de schoenen bij de laatste missie appeltaarten. Het is een omheining, een omsingeling zonder t kunnen lezen van de MI in het zonnetje met espresso’tje. Een zeldzaam moment van verdieping verduizelt in de verslinding van de niets ziende AI machine. Papier bestaat niet, de verwondering is geplunderd. Alle informatie is waarxeloos voor anticipatie want dat leer je met verplaatsing, zittend op een tribune. Ik zal u missen zonder spreektaal. Non verbale gesticulare, de aankleding, de geur, tomatensaus zonder wijn, kortom alle bestaande informatie is nutteloos. Of was het ijshockey, cricket, paardejockey, u zit vast en uitgebannen verwondering spant u vast vanwege dat echec met helmgras, oh nee dat was bijna het allermooist, Sils. Goede nareis alvast en een krakende halve finale, blijft afwachten met die arbitrage. 50/50 tot aan den eind is mijn levensdoorgang. Ja omgedraaid, uiterste bocht, hoofd net niet geprakt met de hersenen uit tegen zo’n keurige middensteen van de bourgeoise parkeergarage. Daarna bijna total loss geschopt in de bosjes, agressieve witte middelbare man. Depotje nu na een vlucht zwaluwen links en rechts op de heenweg. De kat vloog meteen al terug. Meest extremia stofplosia poeasia. Arriverderci met zo’n geblokt rood wit kleedje. Als het nog op de kaart staat? We hebben de tram nog als beeld en de ontroering, dat wuivend helmgras, die stils. Succes met die sprachio! Bril affectio.