Hoe bereiken we het plebs: een Deleuziaanse lezing

'De rhizome als concreet antwoord'

Het is een probleem dat iedere intellectueel aan het hart gaat: hoe bereiken we het plebs met ons denken? In een poging om dichterbij het gewone volk te komen, kunnen we ons richten op Gilles Deleuzes definitie van immanentie en de rhizome. Een concrete lezing voor het verwerpen van de dichotomie intellectueel-simpel.

Hoe kunnen we het denken van de intellectueel begrijpelijk maken voor mensen buiten eigen kringen? Antwoord daarop vinden we in Deleuzes vlak van immanentie (plan d’immanence), dat zich richt op het idee dat wij als mens bij voorbaat in het denken zijn, waarbij het denken niet iets transcendentaals is, maar evolueert binnen zichzelf. Denken is dus het ontplooien van verschillende werkelijkheden binnen de werkelijkheid van het denken, waarbij iedere gedachte substantieel gelijk wordt gesteld.

In andere woorden: pure immanentie is substantie, waardoor onderscheidingen, zo ook die tussen de intellectuelen en het plebs, worden afgevlakt tot een even consistentie: immanentie zelf. Dankzij het vlak van immanentie worden vaststaande structuren zoals die tussen ons en het volk eindelijk geëlimineerd en ontstaat er een complex netwerk van krachten, connecties, relaties, en affecties tussen haecceiteiten die collectieve assemblages vormen. Is dat geen geruststelling?

Concreet betekent dit dat er een rhizomatisch kennismodel ontstaat, waarbij intellectuelen en het volk een multipliciteit kunnen vormen. Dat is het mooie aan de rhizome als cultuurmodel: het gaat in tegen de organisatorische en chronologische structuur. Het kent juist geen begin of einde. Het is altijd in het midden, tussen dingen, tussen-zijnde.

Zo zie je maar: zo onontkoombaar hoeft het gat tussen de intellectuelen en de mensen die goed met hun handen kunnen werken dus niet te zijn. De intellectuelen maken zich zichtbaar hard voor het vervagen van de dichotomie tussen henzelf en het plebs. Nu zij nog.


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Een teken van toenadering zie ik in de woorden “het idee”. Jarenlang spraken intellectuelen immers zorgvuldig over “de idee”. Middels deze ongemerkte vulgarisering Hier tekent zich een spontane afdaling tot het niveau van Jip en Janneke af.

Reageer
gravatar

Ja, maf. Ik heb ooit aan de h.b.s. gestudeerd en daar had je zo’n zaal met ook allemaal van die dingen op planken in allerlei kleuren. Wat was het ook alweer: kaften, bladeren of zoiets. Ik heb een oud-studiegenoot even een appje gestuurd, misschien weet hij het nog wel.

gravatar

Verdomme!!
Na Rotterdam ook nog eens deze ramp!

Ik weet wel hoe ze er aan komen.
Het zijn de media!

Geert Wilders
(fractievoorzitter, partijleider, partijvoorzitter en enig lid van de PVV)

gravatar

Door te delen ontstaat een netwerk van associaties waardoor de gefragmenteerde wensen van de burgers zich ontwikkelen tot concepten die het algemeen belang doen bewust worden.

gravatar

Het denken is een werkelijk bestaand gebied dat veelal statisch is maar de materiële werkelijkheid inlicht. Als je deelt of iets bespreekt met iemand merk je gelijk dat dat patronen oproept waar dezelfde dingen zich gaan herhalen. Hierbij gaat het niet eens om de concrete inhoud maar om de beweging die de ruimte doet ontstaan in de materie. De krachten van het kwaad of van de materie zijn die krachten die dat tegen willen houden en de overhand houden; vaak verdraaien zij iedere inhoud naar de absurde veronderstellingen van hun eigenwaan die een beperkte definitie van het ik promoten. Ook proberen ze de beweging zelf vast te leggen en terug te brengen tot enkelvoudige statuten in de media op basis van een of ander drama.

gravatar

Wat een gelul weer! Dit weten we al 2000 jaar! Geef het plebs brood en spelen. Dus voetbal, koekhappen, zaklopen en Wilhelmus zingen. Houzee! En dan wel de rechterarm strekken als Koning Wallem Allesbrander toekijkt.

Reageer