Fruitvliegje vreest langzame en pijnlijke dood in oogbal van Wimfred

'Ergens weet je heus wel dat de angst irrationeel is'

Aan de oevers van de bosbaan vliegen miljoenen fruitvliegjes. Zorgeloos, denkt een onwetende toeschouwer misschien, maar schijn bedriegt. Onder de zwerm heerst een onuitgesproken angst om langzaam en pijnlijk te sterven in de oogballen van Wimfred.

De kans op een dergelijke dood is enorm klein, de vliegjes zijn met miljoenen terwijl Wimfred volgens de overlevering slechts 2 oogballen heeft, maar de angst houdt de zwerm zichtbaar in zijn greep. Je kunt het zien aan de nerveuze bewegingen van de zwerm, die nerveuzer worden naarmate Wimfred de groep nadert op zijn poepbruine batavus. “Ergens weet je heus wel dat de angst irrationeel is,” vertelt een huiverende vlieg die anoniem wenst te blijven. “Maar de gedachte dat je verzuipt in het traanvocht van Wimfred, dat je je laatste adem op zo’n gruwelijke wijze moet uitblazen en dat je lijk daarna door die gore worstvingers hardhandig aan stukken wordt gewreven en als vuil wordt gedumpt, daar lig ik wel eens wakker van ja.”

Het is een zeldzame confessie, veel vliegen zwijgen als ik ze vraag naar de angst voor de oogbal. Er zijn verhalen van waaghalzen die genieten van de kick, die pas op het laatste moment wegvliegen voor de oogbal om vervolgens nog enkele seconden schmierend rond Wimfreds hoofd te vliegen. Ze spelen met de dood. Een enkeling predikt een gevaar dat volgens hem veel groter is: Wimfreds mond. Maar er heerst vooral stilte in de zwerm, het zwijgen is de fruitvlieg eigen, het toont de onmacht van de soort.

Vervolgens gaat het razendsnel. Het is een uur of 5, er klinkt paniekerig gegil als de eerste geluiden van de krakende batavus in de verte de zwerm bereiken. Chaos groeit, de vliegen buitelen over elkaar heen om aan hun lot te ontsnappen, er wordt geduwd en getrokken en gescholden en gehuild. En dan, in een milliseconde, ramt het hoofd van Wimfred vernietigend dwars door het hart van de zwerm.

Eerst is het stil, dan steekt er een zacht gesnik op. De zwerm neemt zijn schade op, likt zijn wonden. Weer iemand dood. Het is een slagveld daar aan de oevers van de Bosbaan, maar veel vliegjes weten niet beter dan dit tragische lot. Ze lijken ook te denken: morgen gebeurt het weer.


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Ik hou van vliegen, ik vind dit zo zielig
Mijn hele huis zit vol met maden, daar komen vliegen uit
Je voor 1 euro naar binnen om de maden te bekijken

Reageer
gravatar

De Amsterdammer komt door de opwarming van de aarde steeds meer in gevaar. Hierdoor wordt hij als het ware uit zijn natuurlijke leefmilieu geduwd in de richting van de oerbossen waar de voedselketen verstoord dreigt te raken en waardoor de Bosbaan dan ook ernstig bedreigd wordt en in een dodelijke keten van oorzaak en gevolg verstrikt raakt.

Reageer
gravatar

Wat u zegt raakt me diep.
Hetzelfde fenomeen maar dan veel ernstiger zie je met betrekking tot de Rotterdammer en het ecosysteem van Zeeland.

gravatar

John,

De oorspronkelijke soorten komen nog verder in het gedrang door de ov-kaart.
Vele soorten die in harmonie leven worden al met de ondergang bedreigd. Het grote geld.
Een buitengewoon triest verhaal. De balans is verstoord.
Zoals je weet, heeft mijn missie me op het eiland Schouwen-Duiveland gebracht waar ik betrokken raakte bij een diepe studie naar de oorsprong der soorten om bewijzen te verzamelen dat ik inderdaad de wereldleraar ben. We zien hier dat de conflicten direct in verband staan met de geleidelijke ondergang van oorspronkelijke ecosystemen.

gravatar

Gelukkig zijn er in de westerse hyper-rationalistische samenleving ook nog zweverige elementen te vinden.
Je moet wel goed kijken.

Reageer
gravatar

Dapper, van die anonieme fruitvlieg!

Ja, dergelijke haast existentiële angsten zijn irrationeel, maar daarmee niet minder ‘echt’. Het zijn de instincten, en die zitten dichter bij de knoppen dan welke rationele overwegen ook.

Wat de fruitvliegen te doen staat, in hun totale onmacht, is het begeistern van het gevaar. Noem het religie, noem het bijgeloof, maar het is de enige coping strategy die voor hen beschikbaar is. Middel symbolen en narratieve kunnen zij betekenis geven aan dat wat niet te verklaren of te bevatten is; maar toch zo prangend aanwezig

Voor de omgeving is het belangrijk begripvol te zijn en de fruitvliegen serieus te nemen is wat zij doormaken. Tegelijkertijd is het cruciaal om niet mee te gaan in hun paniek, en te werken aan empowerment. Op termijn is zullen desensitization en een zeker pragmatisme aangeleerd moeten worden, maar voor nu hebben ze vooral behoefte aan steun!

Reageer
gravatar

Wanneer komt Kundige Trudie nou weer eens opdagen? Ook in een prangende kwestie als deze kunnen haar woorden elk levend wezen ertoe aanzetten het lot in eigen hand te nemen.

Reageer