8 september 75 jaar later

Morgen is het precies 75 jaar na 8 september. Hoe kijken we nu terug op die dag? Hoe heeft het ons leven beïnvloed, zijn we angstiger geworden? Acht september, 75 jaar later. In de eerste uitzending van het tweede seizoen gaan we erover praten met columnist en cultuurfilosoof Rob Viergever.

[powerpress]


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

antwoordnr 08091936,

Ik wil u graag verkopen. Naast pannenkoeken ben ik nu ook geïnteresseerd geraakt in het verkopen van de achtste van September. De dag staat te koop voor 300.040 euro belastingvrij

Reageer
gravatar

Ik ben in mijn nopjes met het genuanceerde beeld dat in deze aflevering geschetst is rond de gebeurtenissen op 8 september. Daar kunnen de gevestigde media, zoals De Speld, nog een puntje aan zuigen.
Ik kijk overigens nu al uit naar de volgende aflevering, met die Derik Smit. Hij schijn een geheel nieuw geluid toe te voegen .

Reageer
gravatar

Daar weet ik mij alleen nog heel vaag van te herinneren dat mijn vader en moeder nog niet geboren waren. Voor mij persoonlijk toch wel een belangrijke dag….

Reageer
gravatar

Voor mensen geboren na die 8 september is het soms moeilijk om de wereld te begrijpen zoals die voor die datum was, een verschil wat door de mensen van voor die datum wel heel scherp gezien wordt.

Reageer
gravatar

Kan me nog goed herinneren dat Rost van Tonningen net lid geworden was van de NSB, Een goeie man. Hij durfde tenminste de dingen te benoemen. Helaas werd hij gedemoniseerd door de linkse kerk.

Reageer
gravatar

Beste Frater Bernardus; Rost van Tonningen werd aanvankelijk in het geheel niet gedemoniseerd, maar in feite geadoreerd door de Moederkerk en haar maatschappelijk middenveld; de linkse kerk had in het interbellum behalve Pieter J. Troelstra weinig zwaar geschut in te brengen tegen zwaargewichten als Oud, Colijn en Romme en de anti-revolutionnaire rechtse brigades. D’r was trouwens ook nog ene Van Geelkerken en niet te vergeten ene Dr. Anton Mussert. In de politieke arena was rechts dus in de meerderheid. De linkse kerk was, voor zover nog meetbaar, veroordeeld tot een sluimerend bestaan vol opgekropte woede en gevolgloos gebalde vuisten.