Nier krijgt donorlichaam

Orgaan voelt zich thuis in veganistische directiesecretaresse

“Een revolutie in de medische wetenschap, welke de ontdekking van penicilline naar de kroon steekt”. Aldus betitelen artsen en onderzoekers de eerste succesvolle lichaamstransplantatie die vorige week donderdag plaatsvond in het Westlandziekenhuis te Rotterdam. Gelukkige ontvanger is een volledig gezonde nier, wiens vorige lichaam door een tragisch ongeval onherstelbaar beschadigd is geraakt. Ruim een week na de operatie is de nier in staat tot het geven van commentaar.

“Natuurlijk, niets dan roem voor de medische wetenschap”, aldus het orgaan, dat zijn gezonde rode kleur weer begint terug te krijgen. “Toch moeten we de factor geluk in deze niet onderschatten. De donor overleed precies op het juiste moment en op de juiste manier. Zo’n koolmonoxidevergiftiging laat een puntgaaf lichaam achter. Precies wat ik nodig had!” De nier verklaart zijn nieuwe lichaam te ervaren als een ‘thuiskomst’. “Mijn leven lang heb ik het gevoel gehad in het verkeerde lijf te zijn geboren. Daar heb ik nooit over kunnen spreken, ik kom uit een tijd waarin over zulke zaken niet gesproken werd. Mijn vorige lichaam, een teakhouten meubelverkoper uit Spijkenisse, deed voor de volle 100% zijn best om mij een nierwaardig bestaan te bieden. Toch ontbrak het aan iets wat ik niet kan omschrijven. Mijn nieuwe lijf, een veganistische directiesecretaresse, biedt me datgene wel.”

Uitvoerend chirurg David Krooskoper toont zich verheugd over de geslaagde operatie, maar maant tevens aan niet te vroeg te juichen. “Als het lichaam na een week nog niet is afgestoten is er reden tot bijzonder optimisme. Toch is nog niet geheel uitgesloten dat afstoting alsnog plaatsvindt. Het bekende tragische geval van de Uruguayaanse lever in 2004 is hiervan een sprekend voorbeeld.” Krooskoper roemt de wilskracht en de strijdvaardigheid van de nier. “Als je zo in het leven staat is de strijd eigenlijk al voor 90% gewonnen.”

Hoewel de nier de toekomst rooskleurig tegemoet ziet, is hij zich terdege bewust van zijn eigen verantwoordelijkheid. “Sommige van mijn vrienden bezaten een perfect lichaam. Echter, doordat ze het nodig vonden om puberaal dwars te gaan liggen leiden ze nu een zieltogend dialysebestaan. Als je eenmaal een situatie als de mijne hebt doorgemaakt, leer je terdege beseffen dat je zuinig moet zijn op je lijf.”

De nier maakte bekend bezig te zijn aan zijn memoires die eind dit jaar in de winkels zullen liggen.


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Ha gelukkig. Eindelijk een nier die zelf ook zijn steentje bijdraagt!

Ik hoop dat het voorbeeld van deze directiesecretaressenier snel wordt opgevolgd door bijvoorbeeld een hoveniernier of een renteniernier,

Reageer
gravatar

Ja, bedankt, hoor! Mijn nieren zaten onder mijn schouder door mee te lezen en willen nu een ‘goed gesprek tijdens een lange wandeling’ met mij. Nog los van het feit, dat ik bij lange na niet zo’n wandelaar ben als mijn nieren, zie ik de bui al hangen: ze willen óók een directie-secretaresse.
Heb ik dat ? ‘Nee!’ hoor ik mijn nieren al sissen.

Reageer
gravatar

@Steven: Wij, de lezers, mogen ons gelukkig prijzen met zulke integere journalisten! We kunnen U dus niet tegenkomen bij het programma De leugen regeert.
De Speld heeft hiermee weer eens de reputatie van betrouwbare nieuwsbrief bevestigd.

Reageer
gravatar

Mijn beschte Kees. Ik zoude kunnen stellen: gij hallucineert. De door u gesuggereerde linguistische fouten zijn in geen velden dan wel wegen te bekennen. Edocherwijs: dan zoude ik gespeend zijn van eerlijkheid, daar ik zojuist de door u zo kwiek opgemerkte onjuistheden der Nederlandsche spraakkunst aan een simpele doch doeltreffende correctie heb onderworpen. Namens gansch de redactie spreek ik tot u mijn dank uit voor uw taalkundige alertheid.

Reageer
gravatar

Wat een grandioze sprong vooruit voor de medische wetenschap! Mijn nieren maakten beide een verheugd sprongetje! Ze wilden zelfs aan een rondedansje beginnen, maar ik heb ze gevraagd dat toch maar te laten.
Gelukkig ben ik niet van teakhout, dus ze voelen zich wel aardig thuis bij mij.

Overigens wel een merkwaardige uitdrukking: naar de loef steken.
En bij de gelukkige ontvanger is een -e vergeten.

Reageer